Igor Bauersima
BAUERSIMA Igor
(ur. 23 czerwca 1964, Praga, Czechosłowacja)
Architekt, dramatopisarz, reżyser, scenograf, muzyk. Mieszka w Paryżu. Jego czesko-rosyjska rodzina wyemigrowała w 1968 z Pragi do Berna w Szwajcarii. W Zürichu ukończył architekturę, w 1989 otworzył biuro projektów. Bardzo poważnie traktuje grę na saksofonie, z zespołem Recrash W nagrał płytę. Reżyseruje filmy eksperymentalne, krótko- i pełnometrażowe. W 1993 z aktorami Pascalem Ullim, Alexandrem Seibtem i Ingrid Sattes założył w Zürichu OFF-OFF-Bühne, niezależną, alternatywną grupę teatralną, która działała do 2004. Zagrali dziewięć sztuk Bauersimy, także dramaty innych autorów, ale w jego reżyserii. Realizowali przedstawienia z wykorzystaniem nowoczesnych technik wideo, łączyli żywy plan z projekcją filmową, realizowali projekty multimedialne. OFF-OFF-Bühne miała duże powodzenie i dobrą prasę.
Największy rozgłos przyniosła Bauersimie jego sztuka "norway.today", której prapremiera w jego reżyserii w 2000 roku w Düsseldorfer Schauspielhaus zapoczątkowała całą serię realizacji w wielu teatrach Europy. Jeden z krytyków nazwał tę sztukę "egzystencjalnym dramatem pokolenia internetu", a w dorocznej ocenie krytyków opiniotwórczego niemieckiego miesięcznika "Theater heute" uznano Bauersimę za najlepszego młodego autora sezonu 2001/2002.
W swoich sztukach często zrywa z chronologią zdarzeń, z przyczynowo-skutkowym rozwojem akcji - publiczność oglądająca sztuki Bauersimy w teatrze nie może korzystać ze swoich tradycyjnych przyzwyczajeń, dostaje nową konstrukcję dramaturgiczną. Także w sferze języka, bo "dzięki eksperymentom językowym, swoistemu V-efektowi wbudowanemu w jego sztuki, udało mu się stworzyć własny, niepowtarzalny styl, pozornie charakteryzujący się banalnym slangiem młodzieżowym, a w rzeczywistości kryjący precyzyjną konstrukcję."
Napisał między innymi dramaty: "Tourist saga", "Obowiązek bycia szczęśliwym", "Forever Godard", "Wygnanie", "Factory", "Tattoo", "69". Przedstawienie według tej ostatniej sztuki, opartej na autentycznym zdarzeniu, reżyserowane przez autora w teatrze w Düsseldorfie, zagrano gościnnie w Katowicach w 2004. Autor zadaje w niej pytanie: czy kogoś, kto na życzenie ofiary ją morduje, potem zjada, można nazwać mordercą? O odpowiedź autor zdaje się nie martwić, bo, jak napisał w sztuce "Tattoo": "Dopóki odpowiedzialność za treść pozostawia się publiczności można być spokojnym - już ona sobie coś wymyśli."
