Krzysztof Choiński
CHOIŃSKI Krzysztof
(ur. 12 października 1940, Lublin, Polska)
Dramatopisarz. Jest synem dziennikarza. Ukończył warszawskie Liceum im. Bolesława Prusa (1958). Studiował romanistykę na Uniwersytecie Warszawskim. W 1961 roku, jeszcze jako student, debiutował sztuką "Krucjata" na łamach miesięcznika "Dialog". W 1965 roku, po uzyskaniu magisterium, podjął pracę naukowo-dydaktyczną na Uniwersytecie Warszawskim jako asystent. Dwukrotnie wyjeżdżał na stypendia do Francji - w roku akademickim 1965/66 oraz 1969/70. W 1972 roku obronił pracę doktorską "Wczesny okres twórczości Pierre Corneille`a" na Wydziale Neofilologii pod kierunkiem profesora Mieczysława Brahmera. W rok później został adiunktem. Równolegle kontynuował pracę literacką, publikując swoje teksty dramatyczne w "Dialogu" ("Cedrowy dwór" i "Nocna opowieść" w 1963, "Alarm" w 1966, "Pod nieobecność" w 1976, "Piwnica" w 1984, "Bardzo dyplomatyczny obiad, czyli co u licha z tą Europą?" w 1986, "Rok 1832" w 1988) oraz "Scenie" ("Wieczór wspomnień" w 1973, "Otwórz drzwi" w 1977, "Karczma" w 1981 (wydana także osobno przez Instytut Lwowski w serii Polska Dramaturgia Współczesna w 2010 roku), "Maria, Elżbieta, Małgorzata" w 1983, "Miły wieczór w rodzinnym gronie" w 1985), tam też ukazywały się także jego recenzje i cykle felietonów poświęconych teatrowi telewizji (cykl "Szklany kominek" od 1970 roku) i artykuły o teatrze francuskim ("Teatr francuski w I połowie XVII wieku" w 1979, "Francuska literatura dramatyczna I połowy XVII wieku" w latach 1981-82). Jest także autorem sztuk "Stendhal i Ska" (1968), "Będą piękne święta" (1990), widowisk telewizyjnych: "Sztandar" (1968) i "Kwiaty dla matki" (1971), słuchowisk radiowych: m.in."Wizyta w Zjednoczeniu" (1970), "Wieczór wspomnień" (1972), "Skrzyżowanie" (1972), "Nauka chodzenia" (1980), "Mgła" (1981), "Ekspres nad morze" (1983), "Największe łowiska świata" (1985), "Kalejdoskop nocy czerwcowej" (1987), "Proszę wrzucić taxi na przyjęcie zamówienia" (1986), "Połączenia nie będzie" (1990). Autor utworów prozatorskich: "Daleka jazda pośród wrzosowisk" (1997) i "Stary Pies i siedem szczeniaków" (2004).
W latach 1986-87 współpracował z "Tygodnikiem Kulturalnym", gdzie pod pseudonimem Weredyk ukazywały się jego felietony. W 1982 roku został członkiem Polskiego Ośrodka Międzynarodowego Instytutu Teatralnego (ITI), a w latach 1990-93 był wiceprezesem jego Sekcji Dramatopisarzy. W latach 1964-1983 należał do Zwiąku Literatów Polskich. Od 1989 roku jest członkiem Stowarzyszenia Pisarzy Polskich (w latach 1993-96 sekretarz ZG,2002-08 wiceprezes, od 2011 sekretarz ZG), a od 1991 roku członkiem Polskiego PEN Clubu.
