Michał Glinka
Ur. 1 VI 1804, Nowospaskoje (gubernia smoleńska). Zm. 15 II 1857, Berlin.
Michał Glinka, zwany ,,ojcem muzyki rosyjskiej", był synem właściciela ziemskiego. Z rodzinnej wsi wyniósł doskonałą znajomość rosyjskiego folkloru, pogłębioną jeszcze w latach późniejszych. We Włoszech uczył się kompozycji i śpiewu oraz zapoznawał się z współczesnymi kierunkami muzyki operowej; w Berlinie studiował kontrapunkt u Siegfrieda Dehna, pod kierunkiem zaś Johna Fielda kształcił się w grze fortepianowej. Po powrocie do kraju pisze Glinka wielką operę historyczną "Iwan Susanin" (1836), w kilka lat później powstaje "Rusłan i Ludmiła". Elementy folkloru Hiszpanii, gdzie spędził kompozytor dłuższy czas, odzywają się w jego utworach symfonicznych ("Jota aragońska" oraz "Noc w Madrycie"). Duże znaczenie miały dla Glinki osobiste kontakty z twórcami programowego kierunku w muzyce - Berliozem i Lisztem. Przez pewien czas przebywał również w Warszawie. Jeszcze u schyłku życia pragnął uzupełnić swe wiadomości z zakresu kontrapunktu muzycznego, w tym celu wyruszył ponownie do Berlina i na nowo rozpoczął studia; tam jednak, rozchorowawszy się, zmarł.
Zasługi Glinki dla rodzimej sztuki są ogromne. Dźwignął on muzykę rosyjską na poziom europejski, nadając jej jednocześnie prawdziwie narodowy charakter w oparciu o autentyczny rosyjski folklor.
Jest Glinka twórcą rosyjskiej opery narodowej, jest także w Rosji właściwym inicjatorem gatunku muzyki symfonicznej (wspomniane utwory o tematyce hiszpańskiej, "Walc-Fantazja" i rosyjska fantazja "Kamarinskaja") i kameralnej oraz autorem wartościowych pieśni. Twórczość jego stała się punktem wyjścia dla następnych pokoleń kompozytorów reprezentujących postępowy kierunek w muzyce rosyjskiej, wywarła też silny wpływ na twórczość kompozytorów w innych krajach.
Źródło: Przewodnik Operowy Józef Kański, PWM 1997
