Felicja Kruszewska
Poetka i dramatopisarka.
Pochodziła z Podola, studiowała w Petersburgu i w Warszawie. Debiutowała w 1921 roku w „Skamandrze”. Drukowała w „Robotniku”, „Bluszczu”, „Wiadomościach Literackich” i „Drodze”. Podczas okupacji działała w podziemiu. Aresztowana w łapance, zmarła w więzieniu w Radomiu.
Wydała zbiory liryków: Przedwiośnie (1923), Stąd dotąd (1925), Siano (1927), Twarzą na zachód (1932), a także opowiadania dla dzieci.
Jedyny w jej dorobku dramat, Sen, powstał w 1925 roku (druk w 1928). Prapremiera odbyła się w Reducie 17 marca 1927 (w Wilnie, reż. Edmund Wierciński, scen. Iwo Gall); 17 września tego roku Wierciński wystawił tę sztukę na Scenie Eksperymentalnej Teatru Nowego w Poznaniu (scen. Feliks Krassowski, zob. opis przedstawienia). Po drugiej wojnie światowej dramat Kruszewskiej wystawiany był dwukrotnie: w 1974 roku przez Stefana Hebanowskiego w Teatrze Wybrzeże w Gdańsku oraz w 1976 roku przez Jerzego Dobrowolskiego w Teatrze Rozmaitości w Warszawie.
Bibliografia
- Sen, reż. Stanisław Hebanowski, program teatralny, Teatr Wybrzeże, Gdańsk 1974 [zawiera: Pniewska Helena, Twóczość Felicji Kruszewskiej; wiersze Felicji Kruszewskiej, Konrad Górski, Poezje Felicji Kruszewskiej; Horzyca Wilam, „Sen" Kruszewskiej w teatrze „Scena nowa" (przedruk z miesięcznika „Droga”); tekst dramatu Sen; Milan Kwiatkowski, Dwie wersje sceniczne „Snu”; list Marii Wiercińskiej; wybór listów Kruszewskiej do Wiercińskiego, fotografie z wersji wileńskiej i poznańskiej spektaklu Sen], [wersja cyfrowa];
Wykład Krystyny Duniec
W ramach projektu Dziwy polskie Grupy Artystycznej Teraz Poliż, 2015.
