Autorzy

(ur. 1 kwietnia 1929, Brno, Czechy)
Czeski prozaik, dramaturg i eseista. Pochodził z mieszczańskiej klasy średniej. Jego ojciec Ludvik Kundera - uczeń Leoša Janáčka - był znanym i cenionym muzykologiem i pianistą, rektorem Akademii Muzycznej w Brnie w latach 1948-61. Już od najmłodszych lat uczył syna gry na pianinie. Później Milan Kundera studiował muzykologię, czego wpływy widoczne są w jego twórczości literackiej.
Szkołę podstawową i średnią ukończył w Brnie. W 1948 roku rozpoczął studia z literatury i estetyki na Uniwersytecie Karola w Pradze. Jednak po dwóch semestrach przeniósł się do Akademii Filmowej, w której początkowo studiował reżyserię, a następnie scenariuszopisanie.
W 1948 roku wstąpił do Czechosłowackiej Partii Komunistycznej, z której za działalność antypartyjną i "tendencje indywidualistyczne" został usunięty w 1950. Incydent ten posłużył mu jako temat do powieści "Żart" (965, wyd. polskie - 1970), która była satyrą na życie w komunistycznej Czechosłowacji . Studia ukończył w 1952 i został zatrudniony w Akademii Filmowej jako wykładowca literatury powszechnej. W 1956 przywrócono mu legitymację Partii Komunistycznej, z której powtórnie został wyrzucony w 1970 roku.
W 1945 Kundera wydaje swoje tłumaczenia wierszy Włodzimierza Majakowskiego. Jego pierwsza książka pochodzi z 1953 roku. Był to zbiór poematów lirycznych Človk zahrada širá, w których zaprezentował swój stosunek do obowiązującego wówczas marksizmu. Uważał go za system będący gwarantem bezpieczeństwa społecznego. W 1955 opublikował poemat Posledni máj - typowo polityczny utwór propagandowy.
Pierwszą napisaną przez niego, w 1962 roku, sztuką teatralną był dramat Majitelé kličů" (Posiadacze kluczy), ukazujący "ludzką twarz komunizmu". Z wielkim sukcesem sztukę wystawił Otomar Krejčy w Teatrze Narodowym w Pradze w tym samym roku.
W 1968 roku Kundera pisze drugą sztukę "Dvě uši, dvě svatby", która wydana zostaje w 1969 pod tytułem "Ptákovina" (Nonsens). Była to pierwsza jego satyra polityczna nawiązującą do zachodnioeuropejskiego dramatu absurdu, bliska wczesnym utworom dramatycznym Václava Havla.
Po sowieckiej inwazji na Czechosłowację 21 sierpnia1968 roku Kundera, podobnie jak Havel i trzystu innych czeskich pisarzy, został usunięty poza nawias życia społecznego i kulturalnego. Jako jeden z głównych przedstawicieli radykalnego ruchu "Praska Wiosna" pozbawiony został pracy na uczelni, jego książki wycofano ze wszystkich bibliotek i księgarń, a w 1970 zakazano publikacji jego nowych utworów.
W 1971 powstaje kolejna sztuka "Kubuś i jego pan", oparta na utworze Denisa Diderota, która po raz pierwszy wydana została we Francji w 1981, a w Czechach oficjalnie opublikowano ją dopiero w 1992 roku. Mimo to, w 1975 sztuka została wystawiona w teatrze w Usti nad Labem, lecz bez podania nazwiska autora. Do upadku komunizmu w Czechosłowacji w 1989 roku przedstawienie zagrano 226 razy.
W 1975 roku Kundera zostaje zaproszony jako wykładowca do University of Rennes w Bretanii. Korzystając z okazji, wraz z żoną, Verą Hrabankovą, opuszcza Czechosłowację i emigruje do Francji. W 1978 przenosi się do Paryża, gdzie wykłada w Ecole des Hautes Etudes. W roku 1981 uzyskuje obywatelstwo francuskie.
Dopiero po czterech latach pobytu w świecie zachodniej kultury wydaje pisarz "Księgę śmiechu i zapomnienia", która rozpoczyna nowy rozdział jego literackiej kariery. W Paryżu powstaje, uważana za jego najlepszą powieść Nieznośna lekkość bytu", według której Philip Kaufman w 1988 roku nakręcił słynny film.
Doświadczenia życiowe Kundery łączące dwa światy - komunistycznego wschodu i kapitalistycznego zachodu Europy - dały unikalne efekty. Zderzenie ich pozwoliło pisarzowi zrozumieć i przedstawić specyfikę egzystencji Europejczyka XX wieku.
Intelektualna proza Kundery, nawiązująca do tradycji renesansu i oświecenia, ukazuje kryzys języka, znaczeń i kryzys komunikacji międzyludzkiej.
Poza wymienionymi już utworami warto przywołać jeszcze: tom opowiadań "Śmieszne miłości" (1970), , eseje "Sztuka powieści" (1986, wyd. polskie 1991), "Zdradzone testamenty" (1993, wyd. polskie 1996), powieści "Życie jest gdzie indziej" (1973, wyd. polskie 1989) "Nieśmiertelność" (1990, wyd. polskie - 1995), "Powolność" (1993, wyd. polskie - 1995), "Tożsamość" (1998), czy wydaną w Hiszpanii powieść "Niewiedza" (2000, wyd. polskie - 2003).