Botho Strauss
STRAUSS Botho
(ur. 2 grudnia 1944, Naumburg, Niemcy)
Niemiecki prozaik, dramatopisarz i eseista. Botho Strauss był późnym dzieckiem. Urodził się, gdy jego ojciec miał pięćdziesiąt cztery lata. Ojciec Straussa był doradcą w przemyśle farmaceutycznym, a równocześnie wydawał małe pisemko i pracował nad książką na temat zdrowego życia. Przyszły pisarz przyznaje: "Byłem dzieckiem kultury amerykańskiej", jako dziecko czytywał bowiem głównie komiksy, także te oparte na klasyce literatury. Po ukończeniu szkoły w Bad Ems, studiował w Kolonii i Monachium germanistykę oraz socjologię i historię teatru. Pracował nad doktoratem poświęconym związkom Tomasza Manna z teatrem. Po pięciu semestrach studiów został asystentem reżysera Augusta Everdinga. Równocześnie rozpoczął pracę jako recenzent teatralny pisma "Theater heute". Eseje i recenzje, jakie tam publikował, zyskały mu miano błyskotliwego znawcy teatru. Trzy lata później, w 1970 roku, przeniósł się do Berlina. Tam na kolejnych pięć sezonów objął stanowisko kierownika literackiego w reorganizowanym przez Petera Steina Schaubühne am Halleschen Ufer. We współpracy ze Steinem powstało przygotował dramaturgiczne "Letników" Maksyma Gorkiego, a także scenariusz do filmowej wersji tego przedstawienia. Równolegle z pracą w teatrze Strauss pisał dramaty. W 1972 roku odbyła się w Hamburgu premiera jego debiutanckiej sztuki zatytułowanej "Hipochondrycy". Dramat z roku 1975 "Znajome twarze, sprzeczne uczucia" został przez krytyków w Niemczech uznany za sztukę roku. Inscenizacja "Trylogii ponownych spotkań" przygotowana przez Petera Steina była wydarzeniem sezonu 1978/79. Kolejne sztuki Straussa inscenizowane w Schaubühne uczyniły z niego czołowego dramaturga tej sceny i jednego z ważniejszych niemieckich dramatopisarzy współczesnych - "Wielkie i małe", "Czas i pokój", "Park" (1983), "Przewodniczka" (1986), "Goście", "Siedmioro drzwi", "Pocałunek zapomnienia" (1999), "Błazen i jego kobieta dziś wieczór w Pancomedii" (2001).
Strauss jest także autorem opowiadań, które opublikował w zbiorach "Dedykacja" (1977) i "Pary, przechodnie" (1981), oraz wierszy i powieści "Zamęt" i "Młody człowiek" (1984).
Niemiecki pisarz jest uznawany za jednego z najwybitniejszych przedstawicieli tak zwanego "Pokolenia `68", które tworzyło w opozycji do swych poprzedników, uczestników II wojny światowej. Swoje credo pisarskie określił: "Pisze się wyłącznie w służbie literatury. Pisze się biorąc pod uwagę wszystko to, co dotychczas zostało napisane."
