33 omdlenia
W najbliższą środę Teatr Telewizji, korzystając z trwających wakacji, zaprasza w ramach Sceny Popularnej, na spektakl lekki, łatwy i przyjemny. Jednak to określenie użyte w odniesieniu do trzech krótkich sztuk Antoniego Czechowa nie może zabrzmieć pejoratywnie. Obejrzymy mianowicie "33 omdlenia" przygotowane przez Zbigniewa Zapasiewicza. Ich premiera odbyła się w krakowskim Teatrze Stu w styczniu 1994 roku. Telewidzowie lepiej znają to miejsce z cyklicznych, organizowanych tam benefisów wybitnych artystów. Ale "Stu" to także jedna z najprężniejszych scen impresaryjnych Krakowa. Współpracują z nią stale wybitni aktorzy i reżyserzy. Należy do nich Zbigniew Zapasiewicz, który przed emitowanym właśnie przedstawieniem przygotował tam inne - ostatnio "Kochanego kłamcę" Jerome'a Kilty'ego.
"33 omdlenia" realizuje Zapasiewicz nie po raz pierwszy. Wystawiał je wcześniej w warszawskim Teatrze Dramatycznym, gdy był jego dyrektorem. Dowodzi to, że znakomity aktor, a czasem i reżyser, artystyczne inspiracje znajduje nie tylko w tzw. wielkim repertuarze. Podkreśla to właśnie telewizyjna scena. Niedawno oglądaliśmy na szklanym ekranie "Horsztyńskiego" Juliusza Słowackiego w reżyserii Zapasiewicza. A teraz wielki Czechow - naprawdę na wesoło.
Nie wszyscy pamiętają, że oprócz czterech najważniejszych dramatów - "Mewy", "Trzech sióstr", "Wujaszka Wani" i "Wiśniowego sadu" - pisał on także wesołe i pełne życiowej mądrości jednoaktówki. Zawsze zresztą żądał, by jego sztuki, nawet te najbardziej poważne, traktowano jako komedie. Zwykle były z tym kłopoty. Jak śmieszny może być Czechow przekonamy się oglądając środowe przedstawienie.
Złożyły się na nie trzy jednoaktówki, połączone w całość wspólną scenografią i tą samą obsadą. W "Oświadczynach", "Niedźwiedziu" i "Jubileuszu" każdy z aktorów wciela się w trzy skrajnie różne postaci. Pozwala to samemu Zapasiewiczowi, Oldze Sawickiej i Leonowi Charewiczowi na ukazanie pełnych możliwości aktorskich transformacji. W spektaklu zobaczymy także Krzysztofa Stelmaszyka w monologach Starego Aktora, spajających poszczególne części.
