Białysztuk vol. 2
Festiwal "Białysztuk" w Białymstoku omawia Jerzy Szerszunowicz w Kurierze Porannym.
W sobotę [5 marca] w Akademii Teatralnej w Białymstoku miało miejsce czytanie dramatu "0-1-0" Krzysztofa Bizio [na zdjęciu]. - W matematyce wszystko można opisać ciągami zer i jedynek, pomyślałem, że można opisać ludzkie emocje przy użyciu pary aktorów - tłumaczył Bizio, obecny na spotkaniu z publicznością. - Kolejne sceny odnoszą się do siedmiu grzechów głównych.
Bizio opowiadał m.in. o swoich doświadczeniach w pracy z reżyserami. - Napisałem "Toksyny" z myślą o dwóch aktorach. Kiedy zobaczyłem inscenizację, w której grały trzy kobiety, zrozumiałem, do czego zdolny jest reżyser. Szalenie istotne jest wykonanie prapremierowe - ono rzutuje na wszystkie następne inscenizacje. Ale nie jest to zasada. Gdy pani Krystyna Janda wyreżyserowała "Porozmawiajmy o życiu i śmierci" myślałem, że tego nie można już przeskoczyć. Zmieniłem zdanie, gdy zobaczyłem inscenizację z wykorzystaniem baletu...
- Czasem oglądając premierę swojego dramatu mam takie wrażenie, jakbym to nie ja był jego autorem - podsumował Bizio. Oprócz czytania dramatu zaprezentowano dwa przedstawienia - "Until Doomsday - ballada o latającym Holendrze" i "Monologi nieznane". Finałem drugiej edycji festiwalu była dyskusja panelowa na temat: "Czy białostocki teatr niezależny ma szansę". Niezbyt liczni dyskutanci (być może ze względu na późną porę) zgodzili się, że teatr niezależny szansę ma. Pod warunkiem, że twórcom nie zabraknie energii, władzom (i innym decydentom) dobrej woli i chęci wspierania, a media zamiast oceniać, zaczną z sympatią zauważać młode inicjatywy teatralne. Zgodnie z zaleceniem zauważamy z sympatią Białysztuk i życzymy mu wszelkiej pomyślności. Nie chcąc oceniać, nie wspominamy, że festiwal wydaje nam się sensowny, ciekawy i potrzebny w Białymstoku. O następnych edycjach, zaplanowanych
