Usłyszeć krzyk
Życiorys Ann Reynolds, autorki monodramu JORDAN, który w wykonaniu Doroty Landowskiej możemy oglądać na nowej scenie Teatru Powszechnego, to nieuchronna droga do zbrodni i więzienia. Dwukrotne próby samobójcze jedenastoletniej dziewczynki w związku z poczuciem winy za śmierć ojca, po wywołanej przez córkę awanturze, desperackie pragnienie nadania sensu życiu przez urodzenie dziecka w wieku szesnastu lat, zgoda na adopcję zrozpaczonej brakiem środków do życia młodziutkiej Ann i wywołany tym szok, w czasie którego popełnia morderstwo na własnej matce - to tragiczne pasmo życia autorki.
Skąd znalazła w sobie siły, by podjąć w więzieniu swoistą autoterapię, jaką stało się dla niej pisanie, nie wiadomo, dość że swoje sztuki potraktowała jako rodzaj pokuty i ostrzeżenia.
Jeżeli tyle o autorce monodramu, którego treścią jest dramatyczna historia życia innej młodej dziewczyny, to dlatego, że jej sztuka pisana jest bólem, krwią i doświadczeniem, po którym może nastąpić już tylko katharsis i odkupienie.
Bo tylko w takich kategoriach można mówić o grzechu i zbrodni. ..."Inne przewiny szepczą, lecz morderstwo krzyczy" - pisał John Webster. A jeśli ofiarą dzieciobójczyni staje się jej najdroższy synek? Pozostaje już tylko jęk.
Mimo to widzowie monodramu, za sprawą mistrzowskiej interpretacji Doroty Landowskiej, wchodzą bez oporu w wewnętrzny świat bohaterki, pełen tęsknoty do miłości, ciepła, spokoju, zdolnej przeżywać drobne radości, prawdziwe uniesienia.
Światełkiem na jej drodze, nadzieją na spełnienie, staje się właśnie macierzyństwo.
Gdy pojawia się ojciec dziecka i w poczuciu spóźnionej odpowiedzialności za jego los chce pozbawić matkę jej praw, opętana rozpaczą dziewczyna widzi tylko jedno wyjście... Nie oddam cię nikomu maleńki, będziesz mój albo niczyj...
Subtelność wyrazu prowadzącej swoją postać aktorki czynią jej zagubioną w świecie bohaterkę niezwykle nam bliską. Nagrodzona za tę rolę na festiwalu toruńskim Dorota Landowska dzieli swój sukces z młodą reżyserką Agnieszką Glińską, która wchodzi w teatralne życie jako wyraźnie zarysowana artystyczna osobowość.
