Krasnoludki są w Brukseli
" Unię bez tajemnic" w reż. Marcina Sławińskiego w Teatrze Polskim we Wrocławiu oglądał Leszek Pułka.
Publiczność premierowego spektaklu oklaskiwała aktorów "Unii bez tajemnic" szczerze i długo.
Dziełko Edwarda Taylora realizuje dokładnie to, co należy do bulwarowej komedii. Ośmiesza ludzi groteskowych. Taylor podszczypuje urzędników Unii Europejskiej, którzy są po prostu dziwkarzami, cynikami i birbantami. Bawią się na nasz, podatników, koszt. Ale na tej myśli kończy się społeczne zaangażowanie sztuki. Pozostaje kolekcja scenek kabaretowych. Najpierw sir Clive Partridge (Paweł Okoński) gubi walizkę, a właśnie czeka na wysokiego urzędnika Unii, który udzieli mu politycznego wsparcia w wyborach. Simon Prout (Wojciech Ziemiański), sekretarz brytyjskiej ambasady, wynajął od oszusta paryski apartament, w którym rzecz się dzieje. Nie brak i kochanki Partridge'a (Aldona Struzik), która wpada do Paryża na pieszczoty w najmniej stosownej chwili. Lawina rusza. Za Astrid zatrzaskują się drzwi na balkon, psuje się piecyk do podgrzewania wody, w apartamencie pojawia się demoniczna poetessa, żona Clive'a, potem właścicielka mieszkania, wreszcie niezdarny Kibble z ambasady. Kibble myli paczki. Zamiast świeżych ubrań, przynosi kostiumy krasnali. Nie może być gorzej. Partyturę tej polki galopki na trzaskające drzwi tworzą: balkon, aneks kuchenny z eksplodującym piecykiem, fruwające butelki po koniaku, niszczarka śmieci, w której lądują garnitury bohaterów. Gdy Partridge i Prout pojawiają się w kostiumach krasnoludków, publiczność kula się ze śmiechu, zwłaszcza gdy okaże się, że posągowy polityk, Jacqu-es Berri (Edwin Petrykat), wzór urzędniczych cnót, poprzednik Clive'a, musi zmykać od kochanki w kostiumie pszczółki Mai, poszczuty psem. Niezbyt mądra sztuczka, świetne aktorstwo. To udana koprodukcja Teatru Polskiego i Teatru Poniedziałkowego. Niezłe wejście nowego dyrektora. Bogdan Tosza widać ma poczucie humoru.
