Czy to musical?
Bardzo lubię musicale i kilkakrotnie już pisałem o nieuchronnej konieczności ruszenia u nas tego tak popularnego gatunku teatralnego, przygotowania własnego repertuaru i przede wszystkim odpowiedniej - co najtrudniejsze - kadry aktorskiej. Wypadałoby więc troskliwie chuchać na wszelkie próby w tym kierunku. Jednakże w wypadkach, kiedy roślinka jest zbyt wątła i chuchanie na nic się nie zda.
W musicalu "Ferdynand Wspaniały" wystawionym w "Komedii" dobra - acz tracąca myszką - jest muzyka Romana Czubatego. Niewyszukana, melodyjna, rytmiczna, wpadająca w ucho - słowem typu: muzyka "łatwa i przyjemna". Mogłaby być kanwą czy motorem musicalu. Tekst słowny - żeby nie powiedzieć: libretto - wyszedł spod wypróbowanego pióra Ludwika Jerzego Kerna: urocza, ulubiona przez dzieci opowieść o psie Ferdynandzie, któremu się śni, że został człowiekiem i wędruje po mieście. Opowieść zręcznie, ze znajomością rzemiosła zaadaptowana na scenę przez Halinę Krzyżanowską tak, aby i dorośli mogli odczuć różne zawarte tu smoczki poetyckie. A więc tekst również dobry. Ale z połączenia tych dwóch dobrych rzeczy nie wyszło nic dobrego.
Albowiem tekst Kerna w tym przedstawieniu stracił wszystkie swoje uroki, został z nich zheblowany i spiłowany do drętwego banału. Stracił cienki dowcip. Poza tym opowieść o Ferdynandzie nie ma akcji. Cóż wart musical bez dowcipu i bez akcji dramatyczne!, co ma w nim w takim wypadku wyrażać muzyka?
Nie wiadomo też kto ma być adresatem tęgo przedstawienia. Być może dzieci z zainteresowaniem zobaczą ilustrację sceniczną do opowieści, którą znają na pamięć. Ale jeżeli odbiorcami mają być dorośli - a tak zdaje się jest to pomyślane - to w "Komedii" potraktowano ich jak dzieci. Martwy tekst stał się pretekstem do pokazania serii "numerów" pod względem muzycznym przygotowanych starannie, ale aktorsko wykonanych z drewna i z wdziękiem przypominającym występy artystyczne w "Kongresowej" - nie sali, ale restauracji.
