Równia pochyła
Szczepkowska, jedna z najinteligentniejszych i najbardziej niepokornych aktorek, lekcje u Gombrowicza pobierała, o czym świadczy jej tłumaczenie się z aktu: "Przekroczyłam ograniczenia, obnażając pośladki, stworzyłam obszar własnej kompromitacji" - pisze Anna Gromnicka w Dzienniku Gazecie Prawnej - dodatku Kultura .
Skandal na polską miarę
Persona. Ciało Simone" w reżyserii Krystiana Lupy na pewno było wyzwaniem dla Joanny Szczepkowskiej, grającej w nim rolę ucieleśnienia Simone Weil. Zapewniała w oświadczeniu, które media publikowały już po okrzykniętej skandalem premierze w Teatrze Dramatycznym. Wybitna aktorka pokazała w nim nagie pośladki, wypinając je ku reżyserowi: "Tu jeszcze dalej możesz iść" - wypowiedziała kwestię ze scenariusza. Że dupa to celna metafora bytu, wiedział już Gombro, i skutecznie pupą w Józia walił, jak i w dziecięctwo naszej dorosłości. "To broń chłopaka naszego. Dupa, panowie" - brzmi fragment "Ferdydurke". Szczepkowska, jedna z najinteligentniejszych i najbardziej niepokornych aktorek, lekcje u Gombrowicza pobierała, o czym świadczy jej tłumaczenie się z aktu: "Przekroczyłam ograniczenia, obnażając pośladki, stworzyłam obszar własnej kompromitacji". W swoim rozumieniu zrobiła zatem dokładnie to, czego żądał od niej reżyser. Rozumiem jej intencje i tym bardziej żałuję, że stała się Szczepkowska głównie atrakcją dla brukowców i gawiedzi. W plotkarskim świecie, w którym Skiba już dawno zdjął publicznie bokserki, a Doda nie nosi majtek, o dupie się tak łatwo nie zapomina, tak jak o gębie, która się tym sposobem w dupę zamienia. A może wystarczyłoby, żeby Szczepkowska Lupie po prostu środkowy palec pokazała zamiast pupy? Nie przekroczyłaby może granic własnej kompromitacji, ale też i gęba nie znalazłaby się tak banał - nie blisko Gombrowiczowskiej dupy.
