Dziwna zabawa
ZABAWA wybitnie intelektualna, na pograniczu czystego absurdu, czeka nas w Teatrze Dramatycznym, który wystawił prapremierę Gombrowicza "Iwony, księżniczki Burgunda.". Sztuka nie będzie łatwa dla szerszej publiczności, gdyż przez długi czas nie widywaliśmy tego rodzaju historii na scenie. Z przedstawień już widzianych i utrzymanych w tym stylu można by wymienić dla zorientowania w gatunku utworu chyba tylko "Łysą śpiewaczkę" Jonesco, w warszawskim Teatrze Krzywego Koła.
W tej bajkowej opowiastce o młodym królewiczu, który - powodowany przekorą - pragnie ożenić się z brzydką, niemrawą dziewczyniną i napotyka na opór całego dworu z królem i królową na czele - wiele można znaleźć pod dziwaczna, formą. I wykpienie towarzyskiej obłudy wraz z pewnymi utartymi konwenansami, i szeregu ludzkich słabostek, a nawet znanych szekspirowskich wątków, jak hamletyzowanie królewicza, czy scena z królową szykująca się do zabójstwa, będącą parodią Lady Mackbet.
Spektakl jest udanym debiutem reżyserskim. HALINY MIKOŁAJSKIEJ. Wydaje mi się jednak, że powinien jeszcze bardziej pójść w stronę groteski, zwłaszcza jeśli chodzi o grę aktorów.
Najlepiej chyba utrafili w gombrowiczowski styl BARBARA KRAFFTÓWNA w roli tytułowej oraz MIECZYSŁAW GAJDA, jako książę Filip, specjalnie i z powodzeniem "wypożyczony" do tej roli z Teatru Ludowego. Szczerze śmieszna była para królewska: WANDA ŁUCZYCKA i STANISŁAW JAWORSKI oraz MACIEJ MACIEJEWSKI jako dworzanin Inocenty.
W sumie pozycja interesująca i potrzebna, choćby e względu na przypomnienie twórczości Gombrowicza i pokazanie innego typu teatru, niż ten, do jakiego jesteśmy przyzwyczajeni, ale nadająca się chyba raczej na deski małej sceny. Frekwencji jednak nigdy przewidzieć nie można. Być może Iwona skusi nie tylko księcia Filipa, czego jej szczerze życzymy.
