Dla Janowskiej?
WYSTAWIAJĄC W TEATRZE "KOMEDIA" na Żolibożu preparat pod tytułem "CZY PANI KOGOŚ SZUKA?" i podtytułem "farsa polska w 2 aktach", autorzy ukrywający się pod pseudonimem "MISZA ŻĘZIŁO" posłużyli się starą receptą, przed kilkunastu laty szczególnie spopularyzowaną w Związku Radzieckim przez graną także u nas (w przekładzie Lewina) komedyjkę Dychawicznego i Słobodskiego "Gdzie ta ulica, gdzie ten dom?". Mianowicie dwu autorów biedzi się nad napisaniem sztuki na konkurs, różne pomysły przychodzą im do głowy, jedne odrzucają z miejsca, drugie wykorzystują jako sytuacje, wypróbowują i patrzą co z tego wyniknie? Do takiego kompozycyjnego worka można wysypać bardzo dużo rozmaitych figli i dowcipów mniej lub bardziej fortunnych. Daje to wygodny cudzysłów artystyczny, pozwala usprawiedliwić wątłość treści, a nawet nieudolność autorską w drodze samowyśmiania.
Tylko że tamta komedyjka, czy wodewil radziecki miał obserwacje z życia i niewymuszoną naturalność, podczas gdy ta rzekoma farsa polska roi się od rzeczy całkowicie oderwanych od naszego aktualnego życia, a jednocześnie i kategorii dowcipów raczej ciężkich. Łatwiejsze do strawienia są w niej tylko pomysły ograne w kabaretach, filmach i telewizji.
Jeżeli mimo to można się na tym spektaklu "uśmiać i cały dom rozweselić" - zawdzięczamy to wyłącznie doskonałej grze ALINY JANOWSKIEJ. Jej umiejętności parodystyczne znajdują w tej bzdurce wielkie zastosowanie. Jeżeli dodamy że ma za partnerów takich aktorów, jak BOGUMIŁ KOBIELA, WOJCIECHOWIE RAJEWSKI i SIEMION, czy ZYGMUNT HOBOT, nie zdziwią nas ani frekwencja, ani oklaski.
Pięknym paniom nie ubliża biżuteria dęta. Lecz ich patronom przynosi większy zaszczyt dostarczanie swym damom naszyjników raczej z kutego kruszcu i lepszej próby.
[data publikacji artykułu nieznana]
