Stasys podbija Lyon
Stasys Eidrigevičius został artystą sezonu 2009/2010 Les Célestins Théatre w Lyonie. Stworzył 30 pasteli do spektakli, które będą prezentowane na tej scenie - pisze Monika Kuc w Rzeczpospolitej.
Teatr w Lyonie zaprasza każdego roku innego artystę do opracowania oryginalnych projektów, wykorzystywanych jako plakaty, okładki, ilustracje programów, znaki graficzne przedstawień. Dyrektor teatru, Patrick Penot spędził w Warszawie wiele lat, kierując Instytutem Francuskim. Tu zaczęła się jego fascynacja sztuką Stasysa. Współpracę rozpoczęli na początku roku od spotkania w Lyonie i omówienia repertuaru od Szekspira i Goldoniego po sztuki współczesne, m.in. Brechta i Becketta. Potem w pracowni w Warszawie artysta szukał najtrafniejszych rozwiązań, wykonując różne warianty szkiców. Wystawę gotowych prac otworzył w Les Célestins Théatre w październiku. - Starałem się znaleźć syntetyczne znaki, które najtrafniej scharakteryzują bohaterów i idee sztuk - mówi Eidrigevičius.- Czasem trwało to długo, a kiedy indziej rozwiązanie znajdowałem niemal natychmiast. Zależało mi, aby nie powtarzać wcześniejszych pomysłów. Z drugiej strony chciałem, by mój styl pozostał rozpoznawalny.
Tylko w jednym projekcie - do "Wujaszka Wani" Czechowa - Stasys wraca do podejmowanego już kiedyś tematu, ale rozwiązuje go zupełnie inaczej. Na znanym plakacie z lat 70. dla Teatru Powszechnego przedstawił w zbliżeniu szarą postać człowieka, który obserwuje świat z rosnącym zdumieniem w oczach. Teraz bohater zdaje się oddalać i niknąć w zaklejanej kopercie. Oba projekty oddają Czechowowskie klimaty: poczucie jałowości życia i niemożliwości porozumienia.
Do problemu samotności Stasys powraca też w projekcie do współczesnego dramatu biurowego - "Push up" niemieckiego autora Rolanda Schimmelpfenniga. Twarz bohatera - pracownika wielkiej korporacji w pastelu kryje się za "wachlarzem" ze skoroszytów.
Znakomity portretowy plakat Eidrigevičius stworzył również do "Lorenzacaccia" - romantycznego dramatu Alfreda de Musseta. Przedstawił człowieka w masce, który w porywie autodestrukcji rozcina ją na pół. Trudno o bardziej celny i zwięzły komentarz do sztuki. Bohater, żyjący w czasach Medyceuszy w XVI-wiecznej Florencji, dokonuje zamachu na znienawidzonego księcia. Płaci za to wysoką cenę. Niszczy zarazem siebie, wikłając w sieć kłamstw i podstępów.
Szekspirowskiego "Makbeta" artysta zilustrował wylewającą się z dzbana krwawą strugą, przemieniająca w rysy ofiary, a może zabójców. W projekcie do psychologicznego dramatu Tennessee Williamsa "Nagle, zeszłego lata" zamienił twarz postaci w labirynt, czy tarczę strzelnicza, nawiązując do niemal kryminalnej intrygi sztuki o mrocznych rodzinnych tajemnicach. Głównego bohatera "Mon Golem" Władysława Znorko, cenionego współczesnego francuskiego dramaturga o polskich korzeniach, scharakteryzował zgodnie z przesłaniem jako potwora rodem z horroru.
Stasys, jak zwykle, mistrzowsko gra na lirycznych nutach, ale potrafi też oddać nastrój komedii, jak w projekcie do "Trilogia della villeggiatura" Carlo Goldoniego. Niezwykle teatralnym - z postaciami nawiązującymi do comedii dell'arte, której twórcą był Goldoni, a jednocześnie kojarzącymi ze scenografiami i inscenizacjami Eidrigevičiusa. Pod koniec roku dyrektor Patrick Penot wybiera się do Warszawy, aby obejrzeć autorski spektakl Stasysa "Drewniany człowiek" [na Stasys Eidrigevičius podczas próby] w Teatrze Studio. Jest szansa, że przedstawienie pojedzie na gościnne występy do Francji.
