Artykuły

W czwartek, 20 bm., rusza Teatr Rzeczypospolitej. Dzieląc siedzibę z Teatrem Dramatycznym i połączony z nim unią personalną przez wspólnego dyrektora - Jana Pawła Gawlika, proponuje na inaugurację słynne "Wyzwolenie" Stanisława Wyspiańskiego w reżyserii Konrada Swinarskiego, w wykonaniu Starego Teatru z Krakowa.

Spektakl ten powstał w Starym Teatrze w 1974 roku (za dyrekcji J. P. Gawlika) i od tamtej pory jest troskliwie pielęgnowany przez krakowski zespół i jego kierownictwo. Scenografem przedstawienia jest Kazimierz Wiśniak, a kompozytorem muzyki - Zygmunt Konieczny. Na czele zespołu wykonawców, jak kiedyś tak i obecnie oglądamy m.in.: Izabelę Olszewską, Annę Polony, Edwarda Lubaszenkę, Wiktora Sądeckiego, Romana Stankiewicza i Jerzego Trelę. Spektakl inauguracyjny zostanie powtórzony na scenie Teatru Rzeczypospolitej jeszcze trzykrotnie: 21, 22 i 23 bm.

Oto, co powiedział nam w związku z inauguracją dyrektor Teatru Rzeczypospolitej:

- Wobec rezerwy, z jaką nie tak jeszcze dawno spotykał się zewsząd Teatr Rzeczypospolitej, chciałem zadbać o to, by inauguracja naszej scenicznej działalności była artystycznie i ideowo bezsporna; by oczywistość ta nie ograniczała się jedynie do jednego przedstawienia, lecz aby stała się trwałą właściwością naszej działalności. A przecież chcemy stać się rezonatorem tego, co w teatrze polskim najbardziej twórcze. Należało więc na inaugurację wybrać widowisko nie tylko reprezentujące te założenia, ale również takie, które mogłoby być rodzajem naszej deklaracji ideowej i artystycznej, jak gdyby leitmotivem całej naszej późniejszej działalności. Spektaklem takim jest niewątpliwie "Wyzwolenie" Konrada Swinarskiego. Zarówno dla swoich właściwości immanentnych, jak i dlatego, że - obok "Dziadów" - reprezentuje ono niewątpliwie najdojrzalsze stadium obywatelskiej i artystycznej świadomości tego wielkiego twórcy. - Czy pański własny współudział w powstaniu tego znakomitego spektaklu - ówczesna pańska dyrekcja Starego Teatru - miał tu jakieś znaczenie? - Trudno ukryć, że jest to przedstawienie również częścią mojego własnego dorobku teatralnego - jako ważny element kształtowanej według najlepszych wyobrażeń linii artystycznej Starego Teatru. Nie jest to w prawdzie jedyny spektakl, który mógłby inaugurować działalność Teatru Rzeczypospolitej, zależy mi jednak, by działalność ta rozpoczęła się akcentem najgłębszej troski o autentyczność i tembr naszego wspólnego losu. Z tego punktu widzenia "Wyzwolenie" wydaje mi się bardziej przenikliwe od "Dziadów", które również znajda się w naszym repertuarze i najdalej w marcu przyszłego roku zechcemy pokazać je warszawskiej publiczności. Uważam dorobek i twórczość Konrada Swinarskiego za największą wartość naszego teatru dramatycznego ostatnich lat, dlatego tak chętnie i z poczuciem spłacania długu wobec postawy i działalności tego artysty, prezentuję jego dzieło na początek naszej drogi.

Dyrektor Gawlik nie ujawnia jeszcze jednych planów Teatru Rzeczypospolitej na ten sezon, jednakże już w na najbliższym czasie zapowiada prezentację dzieła Tadeusza Kantora "Wielopole. Wielopole" w wykonaniu "Cricot 2" oraz aktorów Teatro Reggionale Toscano z Florencji, "Ślubu" Gombrowicza w reżyserii Ryszarda Majora i w wykonaniu Teatru Wybrzeże i Gdańska oraz spektaklu Janusza Wiśniewskiego "Koniec Europy" w wykonaniu Teatru Nowego z Poznania.

Poza swoja działalnością w Warszawie, Teatr Rzeczypospolitej będzie - wzorem trupy Bogusławskiego, czy "Reduty" Osterwy - wędrował z najlepszymi przedstawieniami z całej Polski po kraju. W pierwszej kolejności zorganizuje swoje przedstawienia w Szczecinie a zaraz potem - w Lublinie.

Z okazji inauguracji, w siedzibie teatrów Rzeczypospolitej i Dramatycznego organizowane są dwie interesujące wystawy. Jedna z nich przedstawi twórczość Konrada Swinarskiego. Druga - będzie retrospektywą Warszawskich Spotkań Teatralnych, których tradycje chce obecnie przejąć Teatr Rzeczypospolitej.