Cień
Tu i ówdzie odzywają się nieodpowiedzialne głosy. Przebija w nich nuta pretensji do Młynarskiego. Że ględzi i kiepsko konstruuje. Że satyra na dzień wczorajszy ma sens jedynie wtedy, gdy pisze się ją przedwczoraj. Młynarski jest wrażliwcem. Wielokrotnie i potoczyście opowiadał, jak bolą go słowa niesprawiedliwej krytyki. Pora więc wziąć go w obronę. Zarzuty kierowane są pod złym adresem. Otóż konstrukcja utworu, postaci, dialogi, większość sytuacji i dowcipów to dzieło Eugeniusza Szwarca. Młynarski uszanował jego wolę korygując nieudolny przekład Pomianowskiego. Pomianowski pisze, iż Kanarek nazywa się Złota Kapka. Młynarski zmienia Złotą Kapkę na Złotą Kroplę. Pomianowski pisze, iż sąsiad nazywał żonę policjanta - Tykwą. Młynarski poprawia to na Dynię, itd. Jeśli ktoś nie czuje się przekonany - warto, by sięgnął po tom Baśni dla dorosłych Szwarca (Wyd. Lit. 1965). Znajdzie tam baśń Człowiek i cień. Znajdzie, przeczyta i wzruszy go pietyzm, z jakim Młynarski obchodzi się z zapomnianym pisarzem. Nawet pomysły piosenek wywodzą się z tekstu radzieckiego dramaturga. Nawet mówiący niedomówieniami Premier i Minister Finansów. Nawet lokaje tupiący nogą swego pana i przybierający zalecane przez niego pozy... Należy podziwiać lojalność Młynarskiego. Zamiast wysypać kolegę na afiszu - wziął całą winę na siebie. W programie dyr. Jarecki zauważył: "...Młynarski i Małecki napisali swój utwór w oparciu o pewne watki sztuki Szwarca, ujmując ten sam temat w zupełnie innej formie scenicznej". Rad bym wiedzieć, co należy rozumieć pod pojęciem "pewne watki". Żyjemy w dobie adaptacji i przeróbek. Tekst Młynarskiego to libretto. Zgoda, ale widz powinien wiedzieć, z czyich dowcipów się śmieje. Cudze fuszerki nie powinny iść na konto ambitnego autora. Gdyby wskazano winnego - Szwarca - pretensje do Młynarskiego trzeba byłoby włożyć między baśnie. Najlepiej Andersena.[Data publikacji artykułu nieznana]
