Prezydentki
Wszystko dzieje się w kuchni Erny. Erna jest bogobojna. Z namaszczeniem ogląda msze w telewizji i wierzy, że kiedyś dobry Bóg odda jej sprawiedliwość i ona - Erna, zostanie żoną Wottily Karla, właściciela sklepu mięsnego. Mówią, że Erna chowa po kątach pieniądze, a bogobojność niemłodej już kobiety wygląda na zwyczajną mieszczańską pozę.
Greta jest inna. Greta to upadła paniusia, właścicielka suni, która nie zjada własnych odchodów - bo pani nauczyła ją, że wielkomiejskie damulki "gówna nie jedzą". No i pies nie je. Greta miała wielu mężczyzn. Pudruje nos, przykrywa zmarszczki i jeszcze by chciała młodego, silnego mężczyzny.
Chudzinka Maryjka gorąco wierzy w Boga, prawdziwiej nawet niż Erna. Maryjce nie zależy na pieniądzach, byleby ksiądz proboszcz pozwolił na dobre uczynki. Maryjka, kiedy się komuś zatka klozet, oczyści go z wszelkich nieczystości, a w środku może znajdzie coś, na przykład całą puszkę z gulaszem. Ksiądz proboszcz przyszykuje dla niej łyżkę i Maryjka będzie jadła. Maryjka wie, że to właśnie ksiądz proboszcz - ten psotnik - puszkę podłożył, aby się Maryjka posiliła. Maryjka po tym czyszczeniu klozetu śmierdzi może, ale jest bardziej błogosławiona niż Erna i wszyscy inni ludzie.
Czy to obrzydliwe, nieprawdopodobne? Czy też "Prezydentki" Wernera Shwaba - genialnie napisana sztuka - to lustereczko, w którym odbijają się babskie i niebabskie żałosne życia i pragnienia? Sztuka ta, grana w krakowskim teatrze STU, to doskonałe zwierciadło dla wszystkich. Opowiada dokładnie (choć osadzona jest w niemieckich realiach) o naszej polskiej, zwyczajnej, mieszczańskiej rzeczywistości. Jeśli panie nie boicie się z przerażeniem stwierdzić - to ja!-zapraszam do zobaczenia tego spektaklu. Grają doskonałe: Bożena Adamiak, Anna Tomaszewska i Halina Wyrodek, którą wszyscy znamy z Piwnicy pod Baranami, gdzie zawsze śpiewała "Tę naszą młodość"-a teraz jest grubą mieszczką Erną, skąpą i bogobojną!
