"Sztuka" to jest dramat
Jak przydatne mogą być rozczarowania nie spełnionych aktorek, zamieniających pierwotnie uprawianą profesję na dramatopisarstwo, w polskiej literaturze udowodniła Gabriela Zapolska. We Francji od dziesięciu lat podobną drogę od aktorstwa do dramaturgii przebyła Yasmina Reza, dziś 37-letnia autorka, nagrodzona już w 1987 roku Nagrodą Moliera. Prestiżowe i ważne wyróżnienie okazało się dobrym bodźcem do dalszej pracy, która między innymi zaowocowała świetnym dramatem pt. "Sztuka" ("L'arte").
"Sztuka" jest napisana z rzadko spotykanym wyjątkowym wyczuciem sceny teatralnej i reguł nią rządzących. Pół komedia, pół dramat opowiada, a raczej przedstawia, historię wystawionej na próbę długoletniej przyjaźni trzech mężczyzn. Pozornie banalnym powodem, weryfikującym wzajemne związki, jest kupienie przez jednego z nich współczesnego obrazu. Ocena sensu kupna "białego płótna w białe, poprzeczne paski" staje się również tematem dyskusji o sztuce w ogóle, wolności wypowiedzi, jej wpływu na życie. Trzy postaci, obdarzone różnymi temperamentami, wypowiadają swoje emocjonalne, różniące się opinie na tyle mocno, że obawa, iż nigdy między nimi nie będzie tak dobrze jak do tej pory, jest w pełni uzasadniona. A może nigdy tak naprawdę nie było dobrze?
Na to i inne rodzące się pytania znajdziecie Państwo odpowiedź, oglądając przedstawienie "Sztuki" w krakowskim Teatrze Kameralnym - kameralnej scenie Starego Teatru. Wyreżyserowana przez Krystiana Lupę jest niecodzienną w jego dotychczasowym dorobku propozycją złożoną widzom. Sięgając po tekst Rezy, Lupa dał nam prapremierowe, polskie przedstawienie francuskiego dramatu.
Stypizowani fizycznie i aktorsko bohaterowie dramatu, grani przez aktorów często współpracujących z reżyserem rolami swoich scenicznych racji, które nabierają pozateatralnego, prawdziwego sensu.
Harmonijnie, celowe uzupełnienie całości stanowi scenografia, jak zwykle w przypadku realizacji teatralnych Lupy zaprojektowana przez niego samego. Mężczyźni żyją w mieszkaniach zgodnych ze swoimi charakterami, nad którymi jak i nad ich losem będzie dominowało, choć nie zawsze fizycznie obecne, duże rozciągnięte na blejtramie białe płótno.
