Łódź. Odsłonięto gwiazdę Jerzego Lipmana
Od wczoraj łódzka Aleja Gwiazd przy ul. Piotrkowskiej wzbogaciła się o kolejną. O godz. 14 odsłonięto gwiazdę Jerzego Lipmana, zmarłego przed 26 laty współtwórcy szkoły polskiej i jednego z najbardziej znanych polskich operatorów filmowych.
Jerzy Lipman ukończył wydział operatorski łódzkiej szkoły filmowej w 1952 r. "Nasz rocznik opuszczał mury uczelni pod urokiem filmu włoskiego. Rezultatem fascynacji neorealizmem była chęć przeniesienia tego realistycznego sposobu widzenia świata w nasze warunki, z uwzględnieniem specyfiki bohaterów, pleneru, pejzażu i architektury" - wspominał Lipman "Filmowi" w 1966 r. Miał już wówczas za sobą m.in. "Zezowate szczęście" Andrzeja Munka, "Nóż w wodzie" i "Dwóch ludzi z szafą" Romana Polańskiego, "Kanał" i "Popioły" Andrzeja Wajdy. A przed sobą "Pana Wołodyjowskiego" Jerzego Hoffmana i przymusową emigrację, do której zmuszono go w 1969 r. ze względu na żydowskie pochodzenie.
We wczorajszej uroczystości brali udział m.in. Eugenia Lipman, wdowa po operatorze, wiceprezydent miasta Włodzimierz Tomaszewski, wykładowcy "filmówki" na czele z rektorem Robertem Glińskim i Jerzym Wójcikiem, wybitnym autorem zdjęć filmowych ("Popiół i diament", "Potop"), uczniem Lipmana. Wójcik przypominał pierwszy film, przy którym pomagał swojemu nauczycielowi. - To była "Ceramika Iłżecka" o rzeźbiarzu Stanisławie Pastuszkiewiczu. Jednego z jego Chrystusów Niefrasobliwych Jerzy Lipman podarował mi na szczęście. To był 1953 rok, a przynosi mi szczęście do dziś - mówił.
Jerzy Lipman był też człowiekiem o niezwykłej, a miejscami budzącej kontrowersje, biografii. Jego wojenne losy (m.in. po ucieczce z getta, w mundurze niemieckiego oficera dostarczał broń Armii Ludowej) stały się inspiracją dla niezrealizowanego scenariusza Jerzego Stefana Stawińskiego.
