Bracia Karamazow
Krystian Lupa przywrócił do życia swoje przedstawienie w 10 lat po premierze. Czas płynie tu własnym, spowolnionym rytmem - obie części, grane przez dwa wieczory, trwają ponad siedem godzin. Reżyser zachował zasadnicze wątki utworu Fiodora Dostojewskiego, rezygnując wszak z sądowego procesu. Ukazał proces nieustających przemian dusz ludzkich - z toczącą się w nich walką pierwiastków dobra i zła. Stary Karamazow w wykonaniu Jana Peszka pod maską pijackiego prostactwa chowa przebiegłość i najtrzeźwiejszy spryt. Aktor spala się w ukazywaniu dwu-biegunowości ludzkiej natury, z nieporównaną giętkością przechodząc od błazenady do powagi. W ambiwalentnej moralnie roli Iwana reżyser obsadził Jana Frycza. Pod stoickim spokojem jego bohatera wyczuwało się wrzenie silnych emocji, które znalazły upust w rewelacyjnie zagranej scenie rozmowy z Diabłem. Paweł Miśkiewicz przekonująco wcielił się w postać Aloszy. Beata Fudalej zwracała uwagę jako Lise, przykute do inwalidzkiego wózka dziewczę, wprawiające się w rzemiośle zadawania adoratorowi celnych psychicznych ran.
