Jesień i zima
Polska premiera sztuki o ludziach, którym obfitość dobrodziejstw zachodniej demokracji mocno poprzewracała w głowach. Koresponduje to z lewicowymi poglądami autora, Larsa Norena, jednego z bardziej kontrowersyjnych dramaturgów, przez część krytyki kreowanego na współczesnego Strindberga. Opowieść Norena o poszarpanych więziach emocjonalnych zacnej z pozoru rodziny, jest po skandynawsku mroczna, zawikłana, pulsująca namiętnościami. Sporo tu typowego dla sytych społeczeństw psychoanalitycznego ekshibicjonizmu i przeintelektualizowanego uczuciowego mazgajstwa, co nie każdemu musi odpowiadać. Starsze małżeństwo i ich dwie dobiegające czterdziestki córki spotykają się na rodzinnym obiedzie, by wyrzucić z siebie własną prawdę, niewiele bacząc na związek z opowieściami innych członków rodziny. Problemy mocno zantagonizowanych: matki (Halina Skoczyńska) i młodszej córki (Małgorzata Rudzka), niosą w sobie najwięcej treści i znajdują najbardziej ludzki wymiar w aktorskich interpretacjach. Słabiej prezentują się sylwetki wyzutego z inicjatywy ojca (Bogusław Kierc) i starszej córki (Elżbieta Golińska). Reżyseria Piotra Tomaszuka.
