O miłości, ty niedościgniona...
"Tektonika uczuć" w reż. Zbigniewa Najmoły w Lubuskim Teatrze w Zielonej Górze. Pisze Zdzisław Haczek w Gazecie Lubuskiej.
O książce Erica-Emmanuela Schmitta - "Tektonika uczuć" opinie są rozbieżne. Niektórzy recenzenci w miejsce sugerowanej przez wydawcę "błyskotliwości" wstawiają sztuczność, banalność, wydumanie. Odbierają nawet "ciągłe napięcie". Z tym ostatnim się nie zgadzam, bo "Tektonikę" "łyka się" w jedno popołudnie i raczej trudno się od niej oderwać. Innycti krytyków irytują u autora "Oscara i Pani Róży" czy "Zbrodni małżeńskich" didaskalia. Tych akurat w przedstawieniu Lubuskiego Teatru nie ma. Siłą rzeczy.
Daje za to o sobie znać tytułowa "Tektonika", gdy płyty miłości, uwielbienia, zastąpienia, napierają na płyty nienawiści, zwątpienia, cynizmu. A spomiędzy nich co rusz tryska lawa, parząc boleśnie bohaterów... W spektaklu Zbigniewa Najmoły poznajemy ich w momencie, gdy Dianę (Anna Haba) i Richard (Jacek Krautforst) zamiast się zaręczyć, postanawiają się rozstać. Reszta jest grą, manipulacją, gdy kobieta pcha ukochanego/znienawidzonego (niepotrzebne skreślić) w ramiona innej. Jakby z tego sadystycznego uczynku miała czerpać masochistyczną satysfakcję... Dianę, Richard i Elina (Iza Beń) stają się tu marionetkami w odwiecznym spektaklu pt. "Burza uczuć". Prawdziwe życie zdaje się toczyć obok nich. Co wyzyskały odtwórczynie ról Pani Pornmeray (matka Diany) - Elżbieta Lisowska-Kopeć i Bodicy (towarzyszka Eliny) - Tatiana Kołodziejsp. Obie zabrały kobiety doświadczone, przez co uprawnione do oceny działań innych, pozbawione złudzeń lub świadomie je pielęgnujące. To one - przy odrobinie humoru i sarkazmu - podkreślają, że te wszystkie "wstrząsy", potęgowane odgłosami kroków aktorów po podestach, ustawionych przez scenografa Wojciecha Stefaniaka, są jakieś nienormalne. Nieludzkie, choć czyż na pewno nieprawdziwe?
Finałowemu wyznaniu głównych bohaterów "Tektoniki uczuć" towarzyszy nie tylko wzruszenie. Ale i przeświadczenie, że miłość do ciągła pogoń za celem. Jego osiągnięcie rodzi nudę - źródło wszelkich nieszczęść.
