Plamka szczęśliwej adoracji
"Obok" w reż. Zbigniewa Najmoły w Lubuskim Teatrze w Zielonej Górze. Pisze Zdzisław Haczek w Gazecie Lubuskiej.
Na zielonogórskiej scenie subtelnie "grają" nam słuchowiska Ireneusza Iredyńskiego
Spektaklu "Obok" trzeba przede wszystkim słuchać. Przedstawienie w reżyserii Zbigniewa Najmoły (z muzyką Damiana Neogenna Lindnera) to bowiem pięć opowieści - adaptacji radiowej twórczości, zmarłego w 1985 r. pisarza, dramaturga, scenarzysty - Ireneusza Iredyńskiego. Pięć historii rozpisanych na dwie role - Ona i On - spaja temat: co się dzieje (albo nie dzieje) w związku kobiety i mężczyzny po iluś tam latach. Konkluzja wypada smutno, bo rozgrzane kiedyś uczuciem jednostki trochę stygną i zaczyna się walka o obronę SWEGO azylu, SWOICH marzeń. Adoruje się SWOJĄ "plamkę szczęścia" na ścianie. Wspólne wizje trochę się rozłażą, a ci, których te lata powinny zbliżyć, paradoksalnie coraz bardziej się od siebie oddalają. Są obok.
Historie w spektaklu Najmoły mają różny potencjał humoru czy absurdu. Epizody o wygranej w totolotka czy pałającej żądzą zemsty żonie to komediowe samograje. Sedno "Obok", ów klimat dojmującej samotności, to bohater Leszka Czarnoty, siedzący godzinami po nocy w ciemnej kuchni, to Kinga Kaszewska-Brawer i Janusz Młyński co innego widzący w tym samym oknie... To wreszcie para, grana przez Marzenę Więcek i Grzegorza Halamę. Niech mi zawodowcy wybaczą, że dwa zdania więcej o tych gościnnych rolach. Ale zajmujące jest tu i samo potraktowanie tematu (obcy sobie ludzie tkwią w zepsutej windzie i kreślą scenariusze potencjalnego związku, jakby życie nie było jedną wielką grą z Tajemnicą), i obsada. Marzena Więcek, znana bardziej jako reżyserka, organizator filmowego festiwalu Quest Europe (rusza na deptaku 20 lipca), wcale zgrabnie, z wdziękiem broni się aktorsko. Podobnie jak Grzegorz Halama - wyciszony, zwyczajny, bez kabaretowych szarż. Oklasky!
