Drugie dno Don Kichota
Czy obłęd pozwala błądzącemu widzieć więcej? Czy idea naprawiania świata czyni życie łatwiejszym? Z takimi pytaniami zostawiają nas twórcy spektaklu Teatru Animacji "Don Kichot. Hipoteza". "Don Kichot", malarskie widowisko Teatru Animacji, to propozycja raczej dla nastolatków i ich rodziców.
Na swój najnowszy spektakl reżyser Janusz Ryl-Krystianowski zaprasza widzów do biblioteki, zbudowanej z pomysłowej, sugestywnej scenografii. Spośród grzbietów opasłych ksiąg w skórzanych oprawach wyłaniają się postacie niedzisiejsze. Czy na tyle niedzisiejsze, by nie można było w nich rozpoznać siebie?
Dla rycerza błądzącego po świecie - Don Kichota - i podążającego jego śladem wiernego giermka - Sancho Pansy - każdy z napotkanych bohaterów jest wielkim wyzwaniem. Don Kichot szuka w ich osobach szczytnych celów, których realizacja pozwoli mu zyskać podziw w oczach ukochanej Dulcynei. Oddany sługa natomiast szuka sposobu, by ocalić swego pana w świecie pełnym chciwości, przemocy i oszustwa. Sancho Pansa to ucieleśnienie zdrowego rozsądku, którego los poskąpił błędnemu rycerzowi. Jednak czy to na pewno strata - z punktu widzenia szlachetnego Don Kichota? Reżyser, konstruując losy swoich postaci, nie unika opowieści o smokach, zamczyskach, damach i rycerzach, panach i poddanych. Ale zaskakujące nawiązanie do współczesności pod koniec sztuki pozwala szukać w fantazyjnej fabule drugiego dna. Bo czy wyzysk biedaka przez bogacza nie jest znajomym obrazkiem? Czy walka w imię uciśnionych nie obraca się i dziś przeciw walczącym bohaterom? Czy miłość nie bywa złudna, a piękno - groteskowe?
Autor tekstu - Sławomir Animucki - czyta barokową powieść Miguela de Cervantesa na nowo. Ryl-Krystianowski i jego nienaganny zespół podejmują ten dialog z literaturą z poczuciem pełnej odpowiedzialności. Nie jest to spektakl dla małych dzieci - dwugodzinne malarskie widowisko, cieniujące nastroje, bazujące na subtelnej ironii, a chwilami na tekstowych zawiłościach, to propozycja skierowana raczej do widzów nastoletnich i ich rodziców. Trudno jednoznacznie określić, gdzie dokładnie przebiega granica wieku, pozwalająca widzom oswoić tę ponadczasową opowieść.
