Warszawa. Prywatne wizerunki trzech profesorów
Dorobek naukowy i fotografie z życia codziennego Bohdana Korzeniewskiego, Zbigniewa Raszewskiego i Stanisława Marczaka-Oborskiego na wystawie "Nasi nauczyciele".
Bez nich nie wiedzielibyśmy nic o historii i tradycji naszego teatru. Dotyczy to również tysięcy aktorów, reżyserów i dziennikarzy, którzy przeszli przez szkołę profesorów bądź ich wychowanków. Wystawa pokazuje teatralnych mistrzów w fotosach z rodzinnych kolekcji, nierzadko żartobliwych.
Bohdanowi Korzeniewskiemu (1905-1992) zawdzięczamy powstanie zbiorów teatralnych w Bibliotece Narodowej, ratowanie ich podczas wojny i powojenne rewindykacje. W czasach socrealizmu wystawił słynnego "Don Juana", który był zawoalowanym szyderstwem z bezmyślnego materializmu zadekretowanego przez komunistów. W stanie wojennym zagrzewał do oporu przeciwko WRON.
W Instytucie Teatralnym oglądamy go na planie filmowej "Zemsty" z Danutą Szaflarską i młodziutką Beatą Tyszkiewicz oraz na próbie "Makbeta" z Janem Świderskim. Tajemniczo prezentują się dwa posążki Buddy. Są pamiątką po wizycie w Chinach zaraz po wojnie, kiedy Korzeniewski tańczył walca z premierem i szefem dyplomacji Chin Chon En-laiem - jedną z najbardziej wpływowych postaci chińskiej partii komunistycznej aż do 1977 roku.
Z Bohdanem Korzeniewskim przez lata, m.in. w "Pamiętniku Teatralnym", współpracował profesor Zbigniew Raszewski (1925-1992), twórca współczesnej wiedzy o teatrze.
Obu panów widzimy sfotografowanych w miejscu, którego dziś oglądać nie można, bo to działka, na której stanął gmach sądu na placu Krasińskich. Kiedyś była tam pierwsza siedziba Teatru Narodowego. Jego twórcę Wojciecha Bogusławskiego Raszewski barwnie i szczegółowo sportretował w dwutomowej biografii.
Profesora - który był synem oficera zamordowanego przez Sowietów w Charkowie i przez całe życie kultywował wiedzę o wojskowości - oglądamy również w mniej formalnych sytuacjach. Oto np. portret w odpustowej makiecie samolotu zrobiony w Częstochowie w 1949 r. czy fotografia w czapce z "Bolesława Śmiałego" wykonanej przez samego Wyspiańskiego.Profesor Stanisław Marczak-Oborski (1921 - 1987) był autorem i redaktorem wielotomowej historii teatru polskiego. Był najbardziej tajemniczą postacią z tego teatrologicznego tria.
Walczył we wrześniowej bitwie pod Kockiem. Nigdy nie pozbył się traumy powstania warszawskiego, które przeżył w szeregach "Kilińskiego" na Starówce.
Podobno do ostatnich dni miał w szufladzie biurka pistolet, zawsze gotowy do ponownego narodowego zrywu. Przed powstaniem musiał imponować witkacowskim poczuciem humoru - oglądamy go na zwariowanych zdjęciach przypominających dzieła z Firmy Portretowej Witkiewicza. Jego dramaty wystawiał w Eksperymentalnym Teatrze Wojennym.
Kuratorem wystawy jest Magda Kulesza.
