Artykuły

Aktorka Maja Komorowska, odtwórczyni ról w filmach m.in. Krzysztofa Zanussiego i Andrzeja Wajdy, została uhonorowana w piątek przez ministra kultury Bogdana Zdrojewskiego złotym medalem Gloria Artis.

Zdrojewski podkreślił, że jest bardzo wdzięczny artystce za całą jej działalność artystyczną i pedagogiczną. - Dziękuję też za nieprawdopodobną, fantastyczną postawę w każdej sytuacji (...) Wręczam ten medal z przekonaniem, że trafia on w najgodniejsze ręce - powiedział minister.

Komorowska dziękowała wszystkim reżyserom, u których zagrała, m.in. obecnemu na uroczystości Krzysztofowi Zanussiemu, ale także swoim studentom i rodzinie. "Rodzina to jest moja największa twórczość" - oceniła.

Aktorka przytoczyła też słowa z książki Barbary Osterloff "Pejzaż. Rozmowy z Mają Komorowską".

- "Tęsknota - to uczucie towarzyszy nam przez całe życie, siłą rzeczy ma wpływ na to co robimy, na nasze poszukiwania, im bardziej się posuwany w czasie, im ta droga jest dłuższa, tym częściej wracamy do lat w których wszystko było możliwe. Te powroty w nas do wspomnień, do ludzi, których już z nami nie ma, to uczucie, że coś przeminęło, ten brak jest ważny. Ale można starać się go dopełniać - czy nie dlatego tworzymy?" To najważniejsze zdanie w moim życiu - mówiła aktorka.

Maja Komorowska urodziła się 23 grudnia 1937 r. w Warszawie. W 1960 r. ukończyła studia na Wydziale Lalkarskim krakowskiej PWST. Karierę teatralną rozpoczynała w Teatrze Lalek "Groteska" w Krakowie.

Jednym z pierwszych filmów, w których wystąpiła, były "Góry o zmierzchu" Krzysztofa Zanussiego (1970). Następnie zagrała m.in. w: "Życiu rodzinnym" Zanussiego (1971).

Komorowska zagrała również w filmach: "Jak daleko stąd, jak blisko" (1971) Tadeusza Konwickiego, "Ocalenie" Edwarda Żebrowskiego (1972) i w "Za ścianą" Zanussiego (1971). Za rolę w tym ostatnim - gdzie wykreowała postać samotnej i wrażliwej niedoszłej pani naukowiec - otrzymała nagrodę na festiwalu filmowym w San Remo.

W 1972 r. Komorowska zagrała rolę Racheli w wyreżyserowanym przez Andrzeja Wajdę "Weselu". Wśród jej kolejnych głośnych ról była kreacja w "Bilansie kwartalnym" Zanussiego (1974). W 1979 r. aktorka znów wystąpiła u Wajdy - zagrała Jolę w nominowanych do Oscara "Pannach z Wilka".

W filmowym dorobku Komorowskiej są także role w: "Kontrakcie" Zanussiego (1980), "Dekalogu. Jeden" Krzysztofa Kieślowskiego (1988), serialu "Panny i wdowy" Janusza Zaorskiego (1991), "Cwale" Zanussiego (1995) i "Wyroku na Franciszka Kłosa" Wajdy (2000).

Za role Marty w "Bilansie kwartalnym" i Idalii Dobrowolskiej w "Cwale" Komorowską uhonorowano nagrodami za pierwszoplanową rolę kobiecą na Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych (który do 1986 r. odbywał się w Gdańsku, a następnie został przeniesiony do w Gdyni).

Ostatnio Komorowska wystąpiła w nominowanym do Oscara "Katyniu" Wajdy, gdzie w przejmujący sposób wykreowała rolę matki zamordowanego rotmistrza Andrzeja. Aktorka jest ponadto w obsadzie realizowanego od sierpnia filmu fabularnego o ks. Jerzym Popiełuszce, w reżyserii Rafała Wieczyńskiego.

Komorowska występowała na scenach wielu teatrów, m.in. Teatru 13 Rzędów w Opolu, Wrocławskiego Teatru Współczesnego im. Wiercińskiego i Teatru Dramatycznego w Warszawie. Od 1972 r. jest związana z warszawskim Teatrem Współczesnym. Na jego scenie zagrała m.in. głośne role w "Letycji i lubczyku" Petera Shaffera i "Kwartecie" Ronalda Harwooda.

Za kreację Cecily Robson w "Kwartecie" (reż. Zbigniew Zapasiewicz, premiera: 2000 r.) otrzymała Nagrodę Główną na IV Festiwalu TALIA w Tarnowie, Feliksa Warszawskiego za najlepszą pierwszoplanową rolę żeńską i Nagrodę Publiczności na VII Festiwalu Sztuk Przyjemnych w Łodzi.

Jest profesorem na Wydziale Aktorskim Akademii Teatralnej im. Aleksandra Zelwerowicza w Warszawie.

Ma brata bliźniaka - aktora Piotra Komorowskiego.