Bóg Niżyński: Ostatnia szansa
Obowiązkowo: niedzielny wieczór, Teatr Wierszalin, "Bóg Niżyński". To dosłownie ostatni moment na obejrzenie spektaklu. O godz. 18 teatr w Supraślu historię genialnego tancerza zagra ostatni raz w tym sezonie.
Potem spektakl zobaczą jeszcze widzowie festiwali Kontrapunkt w Szczecinie (środa) oraz Koprivia w czeskich Kopriwnicach (21 kwietnia). Po powrocie Teatr Wierszalin zdejmie go z afisza i całkowicie już poświęci się przygotowaniom do najnowszego przedstawienia pt. "Wierszalin. Reportaż o końcu świata" na podstawie książki Włodzimierza Pawluczuka (premiera w połowie maja).
"Bóg Niżyński'' święcił triumfy w całej Polsce. Na Alternatywnych Spotkaniach Teatralnych "Klamra" w Toruniu otrzymał Grand Prix i okazał się najlepszym spośród przedstawień z Polski, Słowacji, Litwy, Niemiec, Holandii i Francji. Wierszalin zagrał też gościnnie w Teatrze Narodowym. Spektakl udał się nadzwyczajnie, choć już na początku przedstawienia odtwórca głównej roli, Rafał Gąsowski, doznał poważnego urazu stopy. Jednak dzielnie grał do końca. Dopiero po spektaklu okazało się, że nogę trzeba unieruchomić w gipsie. Teraz po dwóch tygodniach rekonwalescencji aktor zdecydował się nadal grać - właśnie w niedzielę.
Tytułowy Wacław Niżyński (1889-1950) był genialnym tancerzem, który swoimi szokującymi i pięknymi występami odmienił balet. Uwielbiały go miliony. W wieku 30 lat będąc u szczytu sławy wpadł w obłęd. Spektakl w reżyserii Piotra Tomaszuka to widowisko interesujące i mocne: o mrokach szaleństwa, o rozdarciu między dwiema orientacjami seksualnymi, o uzależnieniu i wrażliwości. Przedstawienie zaczyna się w momencie, gdy chory psychicznie Niżyński, przebywając w sanatorium, dowiaduje się, że Diagilew, jego mecenas i dawny kochanek - umarł. Zbiera grupkę innych chorych i tańczy własną mszę - pogański rytuał, w którym, na wzór ewangelicznych opowieści, odgrywa stworzenie siebie i swojego świata, swoje wzloty i upadki na nowo. Są tu emocje na najwyższej nucie, ciągłe zmiany nastroju, świetne sceny zbiorowe, cudowne śpiewy. Ciekawie zarysowany klimat schyłku wieku.
