300 lat czekały na męża
"Baśń o zaklętym jeziorze" w reż. Małgorzaty Kamińskiej-Sobczyk w Teatrze Miniatura w Gdańsku. Pisze Grażyna Antoniewicz w Dzienniku Bałtyckim.
Gasną światła i wkraczamy w niepokojący świat magii, gdzie zaczarowane drzewo rozmawia z Jaśkiem, nimfy wodne wabią lekkomyślnych przechodniów, a zakochane wiedźmy rozrabiają. To "Baśń o zaklętym jeziorze" Małgorzaty Kamińskiej-Sobczyk - najnowsza premiera teatru Miniatura.
Jaśko, ubogi chłopak, marzy o dobrobycie. Gdy przyśniło mu się zaklęte jezioro i czarownice pilnujące szczęścia, wyrusza, aby im to szczęście odebrać. Mimo ostrzeżeń matki udaje się więc nad zaklęte jezioro, gdzie trzy wiedźmy - Płaczygęba, Straszygęba i Śmieszygęba pilnują czarciego błota. One również śnią o szczęściu, a konkretnie o zamążpójściu. Niestety, nie są ani młode, ani urodziwe i sam diabeł ze strachu na ich widok ucieka. Na ożenek czekają bidule już 300 lat! Jasiek, niestety, nie szuka żony. Wiedźmy postanawiają więc się zemścić. Nasz bohater musi za spełnienie każdego z marzeń oddać cenne lata swego życia. Interesujący jest pomysł pokazania coraz to starszego Jaśka. Coraz starszy, starszy, aż w końcu zostaje zamieniony w kamień.
Zaklęte drzewo radzi mu, jak wydostać się z tarapatów. Jaśko każdej z wiedźm obiecuje więc małżeństwo. Zapewnia każdą, że tylko ją kocha, i każda z nich... naiwnie mu wierzy. Cóż, wszystkie kobiety marzą o miłości. Jak widać, to bajka instruktażowa dla dziewczynek - o męskiej perfidii i lekkomyślności.
Piękną scenografię przygotował Rosjanin Dymitr Aksjonow - wyczarował na scenie baśniowy świat, przy pomocy kolorowych szmat i drewna. Nad sceną góruje mówiące, a nawet widzące drzewo. Przypomina narysowaną kredkami postać z komiksu. Taka estetyka podoba się dzieciom. Znakomite plastycznie są błękitne, podświetlone nimfy z folii. Oryginalnym rozwiązaniem jest fontanna imitująca jezioro. Są chwile grozy, ale i śmiechu. Najmłodsi trochę się boją, gdyż większość akcji toczy się w nastrojowych mrokach. Są też prawdziwe mgły i dymy nad moczarami, a kiedy "żywa woda" zamienia się w deszcz - maluchy biją brawo.
