Lacrimosa w refektarzu
Na prawdziwy sukces trzeba ciężko zapracować - to dewiza Teatru Pieśń Kozła
Grzegorz Bral i Anna Zubrzycka, założyciele Teatru Pieśń Kozła, wybrali dla siebie i dla swoich aktorów drogę najtrudniejszą z możliwych
Spróbowali podążać śladami takich teatrów-laboratoriów jak Reduta Osterwy, Laboratorium Grotowskiego czy Gardzienice Staniewskiego.
Z tej ostatniej grupy wywodzą się oboje. Swój teatr założyli w roku 1997 i nieprzypadkowo przygarnął poszukiwaczy nowych lądów w sztuce wrocławski Ośrodek Grotowskiego. Włodarze miasta docenili ich ciężką pracę i w roku 2002 siedzibą Teatru Pieśń Kozła stał się XVII-wieczny refektarz przy ul. Purkyniego 1. Rok później zespół Brala, który jest liderem tej międzynarodowej grupy na festiwalu indywidualistów, czyli kaliskim Festiwalu Sztuki Aktorskiej dostał jako pierwszy w historii zbiorowe Grand Prix. W ubiegłym roku z najważniejszej europejskiej konfrontacji Edinburgh Festival Fringe przywieźli trzy najważniejsze nagrody. Do tej pory przygotowali ledwie dwie premiery: w 1997 roku "Dytyramb - Pieśń Kozła" i w 2001 "Kroniki - obyczaj lamentacyjny". Ten ostatni spektakl przyniósł im powszechne uznanie i międzynarodową sławę. Na najnowszą premierę, "Lacrimosę", czekaliśmy cztery lata. W sumie tych premier jest trzy. Pierwsza, studencka, była w środę, oficjalna za zaproszeniami wczoraj, a dziś o godz. 20 dla wszystkich, którzy kupią bilety (30-40 zł) - w refektarzu przy ul. Purkyniego 1.
Tym razem osnowę literacką stanowią wydarzenia, ludzkie zachowania podczas epidemii dżumy w roku 1485 we francuskim mieście Arras. Reżyser Grzegorz Bral inspirował się powieścią "Msza za miasto Arras" Szczepańskiego. To brutalny portret człowieka, który posuwa się nawet do zbrodni. Dramatom w warstwie muzycznej towarzyszy "Requiem" Mozarta. Nad tym spektaklem intensywnie pracowali ponad dwa lata.
