Odszedł baletmistrz
Taniec IRENEUSZA WIŚNIEWSKIEGO charakteryzowała wielka siła, osobowość i charyzma. Od 1999 roku na zaproszenie Emila Wesołowskiego sprawował funkcję baletmistrza i pedagoga w zespole Teatru Wielkiego Opery Narodowej w Warszawie. Zmarł 7 sierpnia.
W wieku 51 lat odszedł znakomity tancerz, solista baletów w Berlinie i Düsseldorfie, baletmistrz zespołu baletowego Opery Narodowej.
Absolwent warszawskiej szkoły baletowej od 1975 roku był tancerzem Teatru Wielkiego, gdzie w krótkim czasie został solistą, a potem pierwszym solistą. Na początku lat 80. wyjechał do Niemiec, gdzie wkrótce został solistą baletu Deutsche Oper w Berlinie Zachodnim, a w latach 1982-1996 solistą baletu Deutsche Oper am Rhein w Düsseldorfie. Współpracował też gościnnie z zespołami w Bazylei, Berlinie, Essen, Kolonii i Oslo. Wykonywał zarówno partie w baletach klasycznych: "Dziadek do orzechów", "Coppelia", "Córka źle strzeżona" czy "Don Kichot", jak i w repertuarze współczesnym, który to skusił go do wyjazdu za granicę.
Miał tam okazję współpracować z największymi choreografami naszych czasów i tańczyć w ich baletach. Kreował główne role w: "Sonata i kantata", "Bolero" w choreografii Maurice Béjarta, "Symfonia D", "Rückkehr ins fremde Land" Jiríego Kyliána, baletach Lifara, van Manena i Balanchine'a.
Jego taniec charakteryzowała wielka siła, osobowość i charyzma. Od 1999 roku na zaproszenie Emila Wesołowskiego sprawował funkcję baletmistrza i pedagoga w zespole Teatru Wielkiego Opery Narodowej w Warszawie.
Przygotowywał tancerzy do całodziennej pracy, był asystentem choreografów, m.in. Borisa Ejfmana i Matsa Eka. Zmarł 7 sierpnia podczas urlopu - przyczyną śmierci było pęknięcie tętniaka.
