Bez żartu, półserio
Nie lubię, kiedy kobieta, wspominając dzieciństwo, popiskuje głosem bohaterki kreskówek. Ani to wiarygodne, ani wzmagające napięcie.
Przez tę manierę interpretacyjną w piątek wieczorem nie udało się Joannie Pierzak wyrazić dramatyczności tekstu Aglai Veteranyi. To błąd reżyserki - bohaterka popiskiwała w dramatycznym, refleksyjnym tekście "Dlaczego dziecko gotuje się w mamałydze", udając kilkunastoletnią dziewczynkę, jakby dubbingowała kino familijne. A przecież pod tym dubbingiem słychać było w piwnicy Pod Gryfami pełen namiętności monolog o przeżyciach małej dziewczynki, cyrkówki, która rozpaczliwie tęskni do domu. Monolog niebanalny.
Bohaterka adaptacji powieści Veteranyi lęka się o życie matki-akrobatki, zawieszanej na włosach co wieczór pod kopułą cyrku. Każdy tydzień to suma tych lęków. Kilkuletnie dziecko musi oswajać się z myślą o śmierci. Potem -już jako nastolatka - zmaga się z poczuciem bezdomności, z seksualnością, z kazirodczymi zachowaniami ojca. Więc raczej dramat niż żart.
Tekst Veteranyi jest literacko błyskotliwy. Ładunek dramatyczności wybitny. Jaki sens miało przepoczwarzanie dorosłej, ślicznej kobiety w Pippi Langstrumpf, po prostu nie rozumiem. Sceny, w których aktorka wchodziła w rolę matki i siostry bohaterki, brzmiały niezwykle przekonująco. Powroty do dziecięctwa, czyli do fikołków i zabaw, tembrem głosu irytowały. Aktor, a Joanna Pierzak jest utalentowaną aktorką, ma zbyt wiele środków wyrazu - gest, mimikę, taniec, ruch sceniczny, by spaprać życie wewnętrzne postaci nieprzemyślaną zabawą formalną. Szkoda, bo zapowiadał się ciekawy wieczór.
Aglaia Veteranyi "Dlaczego dziecko gotuje się w mamałydze" w rei. Magdaleny Piekorz. Monodram Joanny Pierzak w teatrze Pod Gryfami z 25 czerwca
