Szczecin. Mówią widzowie Kontrapunktu
Myślę, że wprowadzenie do Kontrapunktu teatru niemieckiego jest pożyteczne, że mamy w ten sposób okazję do spojrzenia na to, czym się ten teatr zajmuje, o czym chce opowiadać i jakiego języka teatralnego używa - mówi prof. Jan Maciejowski, reżyser, wykładowca PWST w Krakowie.
prof. Jan Maciejowski, reżyser, wykładowca PWST w Krakowie: - Oglądałem wiele ciekawych przedstawień, tzn. takich, które o czymś mówiły, używając przy tym interesującego języka teatralnego. Frapująca wydawała mi się siła współczesności tego teatru. Ujęły mnie przedstawienia, które udowadniały, że wystarczy minimum formy, dyscyplina i chęć przekazania czegoś, a nie nadużywanie efektów, żeby małe formy przemawiały bardzo mocno.
Bardzo podobała mi się historia wdowy po Jerzym Szaniawskim ("Uwaga - złe psy!"). Bardzo dobry był aktor Jörg Hartman z Schaubühne, który zagrał równocześnie artystę kabotyna i faustowskiego kusiciela. Myślę, że wprowadzenie do Kontrapunktu teatru niemieckiego jest pożyteczne, że mamy w ten sposób okazję do spojrzenia na to, czym się ten teatr zajmuje, o czym chce opowiadać i jakiego języka teatralnego używa. I mamy bezpośrednią możliwość konfrontacji, czym się różnimy. Bo jednak widać, że się różnimy.
Sławomir Osiński, autor gazetki "Słosia Forma", po raz 30. na Festiwalu Małych Form Teatralnych
Ogromny skok Kontrapunktu do góry. Dobry pomysł z Berlinem i jak najbardziej do kontynuowania. Dwa pierwsze niemieckie spektakle naprawdę niezłe. Jednak trzeci to był jakiś straszny knot słynnego ponoć reżysera Castorfa, ale może mamy inne gusta? Nasze spektakle grają głównie na emocjach, ale są dobre, profesjonalne. Mam w tym roku trudny wybór najlepszego przedstawienia, każde miało swoje walory, przy pewnych minusach.
