Chciałbym Panu podziękować
Chciałbym Panu ogromnie, ogromnie podziękować za wspaniałą twórczość, za wszystkie uśmiechy i wzruszenia, za piękny polski język, za tak życzliwe i pogodne spojrzenie na Świat!
Kochany Panie Jeremi,
Miłość do "Kabaretu Starszych Panów" wpajała we mnie od dziecka moja Ciocia Zosia Wartolowska - archeolog, odkrywczyni prastarej kolebki Państwa Słowian w Wiślicy pod Krakowem, wybitny umysł humanistyczny i mój autorytet intelektualny. Były to wczesne lata sześćdziesiąte. Nie mieliśmy wtedy telewizora i chadzałem z rodzicami do Cioci na "Kabaret". Pamiętam z jaką niecierpliwością wyczekiwaliśmy każdego kolejnego "Wieczoru", a było to raz na pół roku. Po "Kabarecie" zawsze była dyskusja a Ciocia przypominała i omawiała różne fragmenty. Zachwyt Cioci nad subtelnościami Pańskiego humoru, finezyjnością języka a nade wszystko nad życzliwością surrealistycznego spojrzenia na świat - udzieliły mi się całkowicie. Nauczył mnie Pan wtedy, a miałem zaledwie kilkanaście lat, życzliwie przyglądać się ludziom nawet bardzo innym niż ja, nikogo nie osądzać, nie odtrącać, nie potępiać. Taka życzliwość jest dla mnie świadectwem szlachetnej pokory, w przeciwieństwie do pychy, która sprawia, że tak chętnie oceniamy i podsumowujemy innych. Nie było w "Kabarecie" ludzi złych - bo tak naprawdę źli ludzie nie istnieją. Ludzie mogą postępować niemądrze, dziecinnie, mogą być opętani jakąś pasją czy namiętnością, ale nie są źli. Stwarzane przez Pana postaci były zawsze sympatyczne. Przed wielu laty Jan Zbigniew Słojewski w tygodniku "Ekran" porównał urok Kabaretu Starszych Panów do "uroku i czaru tęczy" i napisał, że nie potrafi wyjaśnić na czym to polega. Ja myślę, że nigdy nie można wytłumaczyć do końca na czym polega urok i czar poezji, pomimo wszelkich "szkolnych" prób wyjaśniania tego "co Poeta chciał powiedzieć", tak jak analiza spektralna "tęczy" nie wyjaśni jej uroku. Pani Agnieszka Osiecka pierwsza trafiła chyba w sedno mówiąc o dystansie jaki cechuje Pana spojrzenie na świat. Ja dodałbym, że Pana życzliwość tego spojrzenia z dystansu jest niesłychanie ważna. Taka życzliwość przy jednoczesnym nieangażowaniu się bez zaproszenia w życie innego człowieka świadczy o szacunku. W życiu społecznym może tego właśnie najbardziej brakuje - szacunku dla inności drugiego człowieka, dla inności jego kultury czy przekonań.
Jestem wielbicielem Pańskiej twórczości od czterdziestu lat.
Chciałbym Panu ogromnie, ogromnie podziękować za wspaniałą twórczość, za wszystkie uśmiechy i wzruszenia, za piękny polski język, za tak życzliwe i pogodne spojrzenie na Świat!
Dominik Wernic
Montreal
