Skąd oni się wzięli, do cholery?!
- Telewizja jest na wizji zdominowana niemal wyłącznie przez generację 30-, 35-latków. W szanujących się telewizjach na Zachodzie programy prowadzą ludzie reprezentujący różne generacje, pokolenia - mówi scenografka XYMENA ZANIEWSKA-CHWEDCZUK.
Mam świadomość, że wygłaszam coś, co zwłaszcza w IV RP zabrzmi dla wielu uszu jak herezja, ale uważam, że czas PRL był szczytowym, złotym okresem rozwoju kultury polskiej, bo nigdy, ani wcześniej, ani później, nie miała ona tak potężnego, instytucjonalnego wsparcia ze strony państwa. Co Pani na to?
- Całkowicie podzielam tę ocenę, bo dziś mamy na ogół gówno. Jeżeli na same piękne kostiumy do "Borysa Godunowa" Majewski dostał w tamtych czasach 3 miliony złotych, to już samo to o czymś świadczy. Były pieniądze na polskie kino, na teatr, na filmy o sztuce, na mnóstwo rzeczy. I poziom prezentowanej kultury był zdecydowanie wyższy. A jako człowiek telewizji od 1958 roku chcę powiedzieć, że w tamtych czasach także ona była prawdziwym schronieniem sztuki, co dziś wydaje się niewyobrażalne. Jakiś czas temu doszłam do wniosku, że to, co robiła telewizja, zwłaszcza w latach sześćdziesiątych, siedemdziesiątych, ale także osiemdziesiątych, aż prosi się o udokumentowanie i spopularyzowanie. (...)
Ale za to mamy podobno wolność wypowiedzi w telewizji...
- A skąd! Jest cenzura pomnożona przez autocenzurę. Zresztą za późnego Gierka nie było właściwie żadnej cenzury z wyjątkiem tej, która odnosiła się do trzech kwestii - naszych sojuszy, spraw ewidentnie ustrojowych i kwestii religijnych. Dziś, poza cenzurą, w jeszcze większym stopniu występuje "ukryta perswazja" ideologiczna w jednym, prawicowym duchu, o której napisał Krzysztof Teodor Toeplitz w swojej najnowszej książce o mediach. (...)
Co jeszcze Pani doskwiera w dzisiejszej telewizji?
- To, że jest na wizji zdominowana niemal wyłącznie przez generację 30-, 35-latków. W szanujących się telewizjach na Zachodzie programy prowadzą ludzie reprezentujący różne generacje, pokolenia. Są młodzi, ale jest też wiek średni, zdarzają się też indywidualności telewizyjne starszego pokolenia. To daje zróżnicowane bogactwo przekazu wynikające z różnych doświadczeń życiowych, bo każdy wiek ma swoje walory. A u nas jest coś w rodzaju pajdokracji. (...)
