"Biesy" w Zurychu
O zuryskim sukcesie krakowskich "Biesów" najlepiej mówią recenzje szwajcarskie.
"A więc można przez blisko trzy godziny śledzić teatralny spektakl - w napięciu, fascynacji, zachwycie, nie rozumiejąc z niego ani słowa" - tak rozpoczyna się w zuryskim "Tages-Anzeiger" z 9 bm. recenzja, zatytułowana "Polacy przywieźli wielki teatr".
Zachwycając się inscenizacją Wajdy ("środki, jakimi Wajda osiąga artystyczny cel, są różnorodne; pochodzą częściowo z filmu, częściowo z narodowej i lokalnej tradycji, która hołduje ekstensywnemu stylowi - nie przypadkiem Grotowski rozpoczynał działalność w krakowskim Starym Teatrze"), niezwykle wysoko oceniając muzykę Koniecznego ("wywołującą apokaliptyczne asocjacje"), szczególnie wiele uwagi poświęca recenzja aktorom:
"Gdy ma się tak znakomitych aktorów, jak krakowski Stary Teatr, można ważyć się na wielkie tony i gesty, można ukazywać romantyczny patos - szczególnie gdy wyrazistość gry raz po raz przerywana jest akcentami ironii, tak że ani na moment nie odczuwa się przesady czy przerysowania... Polscy aktorzy realizują swe rola (zarówno duże, jak i małe) naturalnie, bez zahamowań, co tak rzadko zdarza się w dzisiejszym teatrze zachodnim... Szczególnie imponujący jest fakt, że także role mniejszej rangi przygotowywane są z tak wielką umiejętnością i starannością, jakie na naszych scenach rzadko zdarzają się twórcom ról tytułowych".
W tym samym dniu "Neue Zürcher Zeitung" (pismo ponoć z reguły bardzo skąpe w pochwałach) poświęca ponad pół strony omówieniu krakowskich "Biesów", zaopatrując recenzję w duże zbiorowe zdjęcie z przedstawienia.
"Andrzej Wajda, wychodząc z Camusowskiej adaptacji scenicznej, której treści przejął, usiłował równocześnie dotrzeć do najistotniejszego jądra dzieła {#au#199}Dostojewskiego{/#}, stosuje różnorodne środki, aby utwór uczynić bardziej scenicznym".
Inny nowy akcent recenzji, która zawiera też sporo komplementów pod adresem kompozytora i zespołu aktorskiego - to podkreślenie roli światła.
I wreszcie ocena dramaturgicznej roboty inscenizatora, którego nowy układ scen, filmowa koncepcja przedstawienia dały bardzo intensywną i pełną dynamiki "osobistą" wizję "Biesów" - o nowych akcentach i nowych perspektywach.
Kończy zaś recenzent "Neue Zürcher Zeitung" słowami: "...widzowie owacyjnie dziękowali gościom z Krakowa za ich świetną, wywołującą tak silne wrażenie sztukę, która udowodniła trwałą aktualność Dostojewskiego"."
