Miasto przechodnie
"Testament Teodora Sixta" w reż. Roberta Talarczyka w Teatrze Polskim w Bielsku-Białej. Pisze Aleksandra Czapla-Oslislo w Gazecie Wyborczej - Katowice.
Ponad dwadzieścia postaci i jeden główny bohater: miasto. W piątek w Teatrze Polskim odbyła się premiera "Testamentu Teodora Sixta", pierwszej sztuki o Bielsku-Białej. Nie bez wad, ale mającej swój urok
Ze światła poczęte, z deszczu wyżęte, moje miasto" - śpiewa Maria Peszek w swoich spektaklach-koncertach. "Ciężko jest być dzisiaj miastem, panie. Ulice bolą, mówię, całkiem jak ludzi bolą" - mówi bohater sztuki Michała Walczaka, który kilka lat temu na zamówienie Teatru Dramatycznego napisał sztukę o Wałbrzychu.
"To miasto przechodnie" - napisał w "Testamencie Teodora Sixta" o Bielsku-Białej Artur Pałyga. Sztuka wygrała konkurs na teatralną opowieść o Bielsku-Białej, ajej premiera w reżyserii Roberta Talarczyka miała miejsce w piątkowy wieczór.
Historyczne dzieje przemysłowca Sixta z przymrużeniem oka mieszają się z dowcipną współczesną historią reżysera z Warszawy, który w Teatrze Polskim ma inscenizować coś o Bielsku-Białej. Sztuka Pałygi ma dramaturgiczne niedociągnięcia, zgrzytające czasem dialogi, kolejne elementy nie przystają do siebie, drażnią serialowe i ckliwe wątki (choćby ten uczuciowy między reżyserem a asystentką), a mimo to przedstawienie ma swój urok.
Między sztucznością i przerysowaniem jest tu coś osobistego i prawdziwego. Pałyga z reporterską wprawą zbierał materiały do swojej sztuki. Glosy duchów i umarłych bielszczan to w większości autentyczne zwierzenia Polaków, Niemców, Żydów, którzy zostali w Bielsku-Białej na dłużej, często na całe życie, i tych, którzy mieszkają tu do dziś. Historyczny wątek Teodora Sixta to także opowieść o człowieku, który przyjechał znikąd i pozostawił w mieście swoją tajemnicę.
"Testament Teodora Sixta" zostawia niedosyt dramatu z willi przy Elisabethstrasse (siedziba przemysłowca). Jest to jednak dobry impuls do odkrywania swojego miasta na nowo. Miasta niezawieszonego przecież w historycznej próżni, bowiem nikt i nic nie jest tam anonimowe.
