Artykuły

W nocy w Warszawie zmarł Piotr Machalica. Miał 65 lat. Był związany z Zieloną Górą.

Piotr Machalica zmarł w nocy w szpitalu w Warszawie. Krystyna Janda wczoraj napisała, że trafił tam w ciężkim stanie, że jest podłączony do respiratora i w śpiączce farmakologicznej. Miał 65 lat.

Machalica, choć urodził się w Pszczynie w województwie śląskim, był związany z Zieloną Górą i województwem lubuskim. O Zielonej Górze mówił, że to miasto jego dzieciństwa. Mieszkał w domu przy ul. Wesołej, wyjechał stąd, gdy miał 15 lat.

W zielonogórskim Teatrze Lubuskim pracował jego ojciec Henryk (słynny Dionizy ze "Złotopolskich", zmarł w 2003 r.), tutaj mieszka jego starszy brat Krzysztof, miejski radny Platformy Obywatelskiej, przez wiele lat związany z koszykarskim Zastalem.

Po śmierci Piotra Machalicy wielu zielonogórzan publikuje na Facebooku związane z nim wspomnienia. Przytaczamy wybrane.

Krzysztof Machalica udostępnił na Facebooku piosenkę "Piaskownica" w wykonaniu brata Piotra.

Danuta Kuleszyńska, dziennikarka:

ŻEGNAJ PIOTRZE... Za wcześnie odszedłeś. Za szybko... Wielki ból, żal... Strata dla wszystkich miłujących Teatr.

Nigdy nie zapomnę naszych szkolnych występów w podstawówce, wyjątkowej klasy, do której chodziliśmy, naszych rozmów już w dorosłym życiu...

Tomasz Czyżniewski, dziennikarz, regionalista:

Zmarł Piotr Machalica

Miał 65 lat. W młodości mieszkał przez kilka lat w Zielonej Górze. Był moim sąsiadem na ul. Wesołej. To tutaj w 1962 r. sprowadził się Henryk Machalica z żona i trzema synami. Dzisiaj na Wesołej wciąż mieszka popularny radny Krzysztof Machalica.

Przed laty trójka Machaliców: Piotr, Aleksander i Krzysztof wystąpiła w Piekarni Cicha Kobieta. Wtedy rozmawialiśmy o Wesołej.

- Piotr, jako nastolatek miałeś artystyczną duszę. Pamiętam, jak skacząc po kanapie, udawałeś grę na gitarze elektrycznej. Ty pierwszy opuściłeś Wesołą.

- Gitara? Nie miałem. Zaraz, zaraz. Z sąsiadami, Klaudiuszem i Grzegorzem Skorackimi (mieszkali piętro wyżej), chcieliśmy założyć kapelę rockową. I sami robiliśmy gitarę. Część była wykonana. Ona nigdy nie miała strun. Nikt na niej nie zagrał. A ja wyjechałem. W sierpniu 1969 r. rodzice się rozwiedli. Mną miał opiekować się ojciec. I Henryk postanowił dotrzymać umowy. Zabrał mnie do siebie, do Warszawy. Chwała Bogu, że tak się stało. Chodziłem do szkoły. Do Lelewela. Rok zawaliłem. Później imałem się różnych zajęć. Byłem pomocnikiem bibliotekarza, fotografa. Wykonywałem różne prace rzemieślnicze w Teatrze Narodowym. W końcu zdałem do szkoły teatralnej.

- Podczas wieczoru zaśpiewałeś specjalną piosenkę. Zielonogórską.

- Miałem nadzieję, że autorka słów przyjdzie na spotkanie. Napisała je Jola Sytar. Wiem, że teraz pracuje w szpitalu w Nowej Soli. Razem siedzieliśmy w jednej szkolnej ławce. Przez osiem lat w podstawówce nr 2 przy ul. Długiej.

Tomasz Gawałkiewicz, fotograf, fotoreporter:

Ciężko jest na duszy, kiedy odchodzą młodsi. Pamiętam o ulicy Wesołej. Tamte czasy były jakieś inne. Olek. Krzychu. Trzymajcie się.

Kozzi Film Festiwal:

Piotr Machalica, znakomity aktor teatralny i filmowy, był naszym gościem w 2011 roku. Razem z Grażyną Wolszczak wystąpił w spektaklu „Listy miłosne” w reż. Dariusza Taraszkiewicza podczas Zielonogórskiego Salonu Poezji. Przyjął zaproszenie Wojewódzkiej i Miejskiej Biblioteki Publicznej im. C. Norwida w Zielonej Górze.

Także w 2017 roku uczestniczył w inauguracji 3. Zielonogórskiego Festiwalu Filmu i Teatru Kozzi Cybulski Wilhelmi. Na naszej scenie wystąpił z recitalem „Mój ulubiony Młynarski”. Podczas Festiwalu wziął również udział w cyklu „Spotkanie z aktorem”, w rozmowie, którą prowadziła red. Elżbieta Wozowczyk-Leszko.

Andrzej Buck, dyrektor Biblioteki Norwida:

Odszedł Piotr...

Zofia Banaszak, prezes Zielonogórskiego Uniwersytetu Trzeciego Wieku:

Żegnaj. Tak smutno

Rafał Czarkowski, były prezes koszykarskiego Zastalu

Piotrek, proszę nie, nie, nie...