Warszawa. Nie żyje Irena Laskowska
W Warszawie zmarła aktorka Irena Laskowska. Miała 94 lata. Miejsce w historii kina zapewniła jej rola w dwuosobowym, godzinnym filmie Tadeusza Konwickiego "Ostatni dzień lata".
W "Ostatnim dniu lata" młody mężczyzna (Jan Machulski) i dojrzała kobieta (Laskowska) spotykają się na bezludnej plaży, między Białogórą i Łebą. Samotni, naznaczeni piętnem wojny i osobistych dramatów, nie potrafią - mimo prób i wzajemnego przyciągania się - związać się na trwałe.
Konwicki mówił o Irenie Laskowskiej: - "Ona była uderzająco piękna i niewyżyta, jako aktorka. Cóż mogła grać ze swoimi warunkami w czasach stalinowskich? Mogła najwyżej występować w byle jakich sztukach. Irena była niespełnioną amantką. A tu zaprzyjaźniony człowiek wymyśla dla niej rolę starej panny, skwaśniałej, walczącej o resztkę swojego świata. Dlaczego tak zrobiłem? Dlatego, że widziałem w niej wielką niewykorzystaną siłę dramatyczną. Irena sądziła początkowo, że rola jest wbrew niej, ale potem się zgodziła i zagrała".
A Laskowska mówiła: - Pamiętam, że Tadek Konwicki poprosił mnie, żebym spoliczkowała swojego partnera tak, jak to zrobiłam stosunku do niego, w sytuacji spontanicznej, pod pomnikiem Mickiewicza przy Krakowskim Przedmieściu.
Brat uratował ją z morza
Autorem zdjęć do "Ostatniego dnia lata" był jej młodszy brat Jan Laskowski (1928-2014). Podczas rejestrowania finałowej sceny, w której bohaterka tonie, Laskowska zaczęła tonąć naprawdę. Porzuciwszy kamerę, brat uratował ją w ostatniej chwili.
Film kręcono na poły amatorsko: nie nagrywając dźwięku i nie używając sztucznego światła. Jako podnośnik do kamery służyła wyłowiona z morza drabina. Po obejrzeniu wywołanej taśmy, w kinie w Wejherowie, Konwicki i Laskowski zorientowali się, że Laskowska przesadziła z makijażem. Trzeba było wszystko powtórzyć. Skończyło się na Grand Prix na festiwalu krótkiego metrażu w Wenecji i festiwalu filmu eksperymentalnego w Brukseli.
Nie żyje Irena Laskowska. Aktorka grała u Konwickiego, Wajdy, Kolskiego
Konwicki zaangażował też Laskowską w "Salcie" (1965), gdzie była wróżbitką. U Wajdy pojawiła się epizodycznie we "Wszystko na sprzedaż" (1968), w "Polowaniu na muchy" (1969) i w "Człowieku z marmuru" (1976), gdzie wprowadza Agnieszkę (Krystyna Janda) do piwnicy Muzeum Narodowym, gdzie ta znajduje figurę Mateusza Birkuta (Jerzy Radziwiłowicz).
W "Obywatelu Piszczyku" (1988) Andrzeja Kotkowskiego zagrała matkę tytułowego bohatera (Jerzy Stuhr). Jej ostatnią rolą filmową była Amelia w "Pornografii" (2003) Jana Jakuba Kolskiego.
Pochodziła z Wileńszczyzny.
W roku 1947 ukończyła stołeczną PWST, która wówczas rezydowała w Łodzi. Od 1945 do 2008 roku w teatrach Łodzi i Warszawy reżyserowali ją m.in. Kazimierz Rudzki, Leon Schiller, Stanisława Perzanowska, Bohdan Korzeniewski, Lidia Zamkow, Jan Świderski, Konrad Swinarski, Zygmunt Hübner, Henryk Szletyński, Olga Lipińska, Andrzej Strzelecki, Wojciech Solarz, Jerzy Grzegorzewski i Krzysztof Warlikowski.
