Baśniowy musical
Wiliam M. Thackeray znany polskiemu czytelnikowi szczególnie z powieści "Targowisko próżności", nie ustrzegł się panującej w XIX wieku mody na pisanie bajek. Właśnie jego "Pierścień i róża", opowieść przeznaczona dla dzieci i młodzieży, w przekładzie Zofii Rogoszówny i adaptacji Henryki Królikowskiej, pojawiła się niedawno na scenie wrocławskiego Teatru Polskiego. Czarna Wróżka (Małgorzata Ostrowska) każdemu z królewskich nowo narodzonych dzieci, zarówno w Paflagonii jak i Krymtatarii zamierza ofiarować tylko cierpienie. Ono wszakże uszlachetnia i dzięki cierpliwości oraz wytrwałości prowadzi w końcu do szczęścia. Mówi o tym także finałowa piosenka (teksty do wszystkich śpiewek napisał Maciej Wojtyszko) brzmiącą współcześnie i skłaniająca bardziej dojrzałych widzów do ogólniejszych konkluzji.
A co przyswajają dzieci? Chłoną z wielkim przejęciem barwną opowieść o miłości, dworskich intrygach, czarodziejskim wypiękniającym działaniu pierścienia i róży. Oglądają sceny pełne dramatyzmu i niezwykle zabawne błazenady prowokujące do gromkiego śmiechu. Całe przedstawienie jest przy tym przepojone śpiewem, muzyką, tańcem, czyli baśniowy musical skonstruowany przez wielbiciela tej formy scenicznej reżysera i choreografa. Jana Szurmieja. Muzykę, w której nie brak i habanery i tanga argentyńskiego skomponował Zbigniew Karnecki, a słyszymy ja w wykonaniu zespołu Włodzimierza Szomańskiego.
Wielkim atutem tego przedstawienia są kostiumy i scenografia zaprojektowane przez Kazimierza Wiśniaka. Cały zespół aktorski stara się grać tak jak dla dorosłych, tylko jeszcze lepiej, a zapamiętuje się szczególnie Gburię Furię (Halina Śmiela-Jakobson). Angelikę (Jolanta Fraszyńska) i Andrzeja Mrożka, zabawnego w roli Króla Padelli. "Pierścień i róża" to baśń piękna i mądra. We wrocławskim teatrze jest przede wszystkim rozrywkowo-muzyczna. choć nieco zbyt długa jako przedstawienie dla dzieci.
