Artykuły

Do niedawna uczestniczyła niemal we wszystkich premierach. Halina Kwiatkowska, dama scen krakowskich, zaprasza wielbicieli jej talentu 14 września do Klubu Aktora Loża. - Mam 98 lat i to jest okazja do rozmowy. Również o ostatniej książce poświęconej memu dzieciństwu - powiedziała mi pani Halina.

Zawsze elegancka -lubi beże i czernie, piękna srebrna biżuteria, nienaganna fryzura, a przede wszystkim wdzięk, uśmiech i poczucie humoru. Podczas spotkania wysłuchamy pewnie opowieści, o pierwszym dziecięcym występie w roli kota, o rolach zagranych u boku Karola Wojtyły w wadowickim gimnazjum, o znakomitościach mieszkających przed laty w Domu Literatów przy ul. Krupniczej, czy występach w "Jamie Michalika".

O Karolu Wojtyle napisała książkę "Mój Wielki Kolega".

- Kiedy 16 października 1978 roku przebywałam w kuchni swojego krakowskiego mieszkania usłyszałam telefon. Dzwonił Tadeusz Łomnicki, najsłynniejszy aktor teatrów warszawskich, członek ówczesnego Komitetu Centralnego PZPR. Okazało się, że oni wiedzieli pierwsi co się stało. Tadeusz powiedział mi: "Gratuluję Ci, Halinko, Twój przyjaciel i kolega Karol Wojtyła został papieżem".

Artystyczną drogę Halina Kwiatkowska zaczęła w wieku pięciu lat, gdy pierwszy raz wystąpiła na scenie, mówiąc monolog zakochanego w lalce pajaca. Potem był teatr szkolny w wadowickim gimnazjum gdzie grała Balladynę, Antygonę i Anielę obok ucznia - Karola Wojtyły, wcielającego się w postaci Kirkora, Hajmona i Gucia.

W Wadowicach zaprzyjaźniła się z Mieczysławem Kotlarczykiem, twórcą Teatru Słowa a później Rapsodycznego. -Kiedy brat Mietka został zamordowany, Wojtyła przygarnął Kotlarczyków do swojego maleńkiego mieszkania na Tynieckiej. Tam właśnie, w suterenie zwanej przez nas katakumbami, odbywały się pierwsze próby Teatru Słowa, l listopada 1941 roku po raz pierwszy stanęłam na scenie podziemnego Teatru Rapsodycznego. Wzięłam udział w siedmiu premierach, które grane były w prywatnych mieszkaniach.

W 1945 r. wyszła za mąż za Tadeusza Kwiatkowskiego, literata, i zamieszkali w Domu Literatów na Krupniczej. Dom Literatów zamieszkiwali wspaniali ludzie i choć wszyscy byli biedni, to jednak tętniło życie towarzyskie, odbywały się gry intelektualne, a w stołówce - soboty literackie i nierzadko tańce.

- Wspomnę, że w części frontowej budynku zamieszkiwali m.in.: Kazimierz Brandys z rodziną, Anna Świrszczyńska, Konstanty Ildefons Gałczyński z żoną Natalią i córką Kirą, Bruno Miecugow, Tadeusz Nowak, Tadeusz Różewicz. W lewej oficynie - Sławomir Mrożek, Adam Włodek z Wisławą Szymborską, Tadeusz Breza, Jerzy Zawieyski, Jerzy Andrzejewski i inni.

Potem był Teatr im. Słowackiego i Stary Teatr oraz "Jama Michalika", z którą związana była przez dwadzieścia lat.

Ponad 70 ról teatralnych to wielki dorobek artystyczny aktorki, która całe swe życie związała z grodem Kraka. Zniewalała urodą i wdziękiem w rolach amantek, bawiła finezją i lekkością w rolach komediowych. Kilkadziesiąt zagranych ról bardzo - od klasycznej komedii po beckettowski egzystencjalizm -powstało we współpracy z najwybitniejszymi reżyserami.

Do jej ulubionych ról należą dwie biegunowo różne: Dwojra w "Zmierzchu" Babla w reżyserii Jerzego Jarockiego, gdzie była zeszpecona przez scenografa, i śmieszna alkoholiczka w "Czarnej komedii" zrealizowanej przez Zygmunta Hubnera. Ostatnią rolą w Starym Teatrze była Pani Pemell w "Tartuffie" na scenie, z którą aktorka była związana blisko 30 lat.

Spektakle, nocne wyjazdy z teatrem, kabaret, zajęcia w szkole teatralnej - to była harówka. - Zwykle kładłam się spać o czwartej nad ranem, a jednak wspominam te czasy jako wspaniałe. Kiedyś nocą wracaliśmy po występach w "Jamie Michalika" do domu. Na Floriańskiej spotykamy panienki lekkich obyczajów, a one:, Jak miło spotkać. Państwo już po pracy, a my dopiero zaczynamy"...

- Jestem nieszczęśliwa, kiedy nie mam pracy. Wokół mnie musi się coś dziać. I daj Boże, by tak było do końca. Teraz żyję sobotnim spotkaniem.

Halina Kwiatkowska ur. 25 kwietnia 1921 r. w Bochni - aktorka i pedagog