Teatr wewnętrznej drogi
Barbara Krafftówna powróciła na polskie sceny w wielkim stylu. Patrząc na nią, aż trudno uwierzyć, że ma już 80 lat Swoje urodziny świętuje w Teatrze Na Woli. Kiedy Barbara Krafftówna odbierała w tym roku Feliksa Warszawskiego za najlepszą drugoplanową rolę kobiecą w "Peer Gyncie", zaprosiła wszystkich obecnych na swoje urodziny. Będzie je świętować premierą "Oczu Brigitte Bardot". Sztukę napisaną specjalnie dla niej przez Remigiusza Grzelę reżyseruje Maciej Kowalewski.
Kto widział ją raz, nie zapomni nigdy. Filigranowa sylwetka, niezwykłe oczy i ten głos, którym wyśpiewała wiele pięknych piosenek w Kabarecie Starszych Panów. "W czasie deszczu dzieci się nudzą" czy "Zakochałam się w czwartek niechcący". Za ich urok pokochali ją widzowie całej Polski.
Zaczynała w Teatrze Wybrzeże w Gdańsku, potem pracowała w zespole Teatru Jaracza w Łodzi i teatrach warszawskich, m.in. Dramatycznym, Narodowym, Współczesnym i Syrenie. W latach 80. wyjechała do USA. A od 2006 roku mamy do czynienia w zasadzie z festiwalem Barbary Krafftówny na polskich scenach. Najpierw na 60-lecie pracy artystycznej Józef Opalski wyreżyserował monodram "Błękitny diabeł", o ostatnich dniach Marleny Dietrich. Potem zaskoczyła wszystkich, pojawiając się w Teatrze Dramatycznym w "Peer Gyncie" Pawła Miśkiewicza jako matka niesfornego ibsenowskiego bohatera.
- Spotkanie z tą aktorką to jak spełnienie marzeń z dzieciństwa - mówił przed premierą reżyser, którego aktorka zainspirowała również do przygotowania inscenizacji "Alicji w Krainie Czarów". Premiera "Alicji" odbyła się w trakcie pierwszej edycji festiwalu Warszawa Centralna, a Barbara Krafftówna rewelacyjnie odnalazła się w surrealistycznym świecie Lewisa Carrolla.
Zamówienie na sztukę na urodziny aktorka złożyła u Remigiusza Grzeli już w trakcie poprzedniej pracy przy "Błękitnym diable". Sama się chwali, że ma dobrego czuja i nosa do tego autora - zaproponowała mu współpracę po wysłuchaniu wywiadu radiowego, jakiego udzielił.
- To będzie teatr drogi - zapowiadają oboje - o niezwykłej podróży, nie tylko realnej, ale przede wszystkim tej w głąb siebie.
