Artykuły

Premierowy pokaz jednego z hitów scenicznych przedwojennej Polski - sztuki "Gałązka rozmarynu" Zygmunta Nowakowskiego - zobaczą w sobotę widzowie bielskiego Teatru Polskiego. Wydarzenie zbiega się ze stuleciem odzyskania przez Polskę niepodległości.

"Gałązka rozmarynu" to utwór, który w dużej mierze jest zapisem autentycznych wydarzeń i wspomnień frontowych autora. W punkcie werbunkowym w krakowskich Oleandrach spotykają się przyszli legioniści. Młodzi, gotowi do największych poświęceń, chcą walczyć o niepodległą i sprawiedliwą Polskę. To tekst sławiący czyn Legionów Polskich i marszałka Józefa Piłsudskiego. Przed wojną był szalenie popularny. Po wybuchu wojny i później, w PRL, nieobecny na scenach. Kolejnych wystawień doczekał się dopiero pod koniec lat 80.

- Zabieramy widza w podróż do polskiej przeszłości, w której entuzjazm konkuruje z humorem, a serdeczność z czułością. Oto polskie pospolite ruszenie: od Strzelca do Legionów, do Niepodległej. Polaków portret zbiorowy - wygadany, wyśpiewany i wytańczony, prosto z serca - powiedział reżyser spektaklu Jan Nowara.

Jego zdaniem, dramat Nowakowskiego, tworząc legendę zbiorowości, nie zaciera różnic pomiędzy postaciami. - Buduje barwną wspólnotę, składającą się z ludzi, których łączy patriotyzm, a dzieli prawie wszystko: wykształcenie, pochodzenie, status społeczny, przekonania polityczne, czy miejsce urodzenia - powiedział.

Reżyser podkreślił, że wartością "Gałązki rozmarynu" jest warstwa muzyczna, czyli obecność wielu znanych i popularnych pieśni oraz piosenek, stanowiących "polski śpiewnik narodowo-historyczny". Widzowie usłyszą m.in. "Wojenko, wojenko", czy "O mój rozmarynie".

W sztuce wystąpi niemal cały zespół bielskiego Teatru. Bielska scena została otwarta w 1890 r. Pierwszą premierą był szekspirowski "Sen nocy letniej". Do końca II wojny teatr działał jako zawodowa scena niemiecka. Rok 1945 zapoczątkował polską historię tego miejsca. W minionym sezonie spektakle Teatru Polskiego obejrzała rekordowa widownia - 93,8 tys.