Artykuły

Rozmawiamy tuż po mojej premierze "Końca miłości" w teatrze w Bydgoszczy, zatem wszystko, co pochłaniałam w ostatnim czasie, krążyło wokół miłości i tego, jak ona zdycha. Dlaczego ludzie się rozmijają, co kochają w sobie, kiedy się kochają? I dlaczego ze wszystkich wiecznych rzeczy miłość trwa najkrócej?

Autor sztuki Pascal Rambert skonstruował piękny, ostry tekst - rozpisany na dwa 45-minutowe monologi. On - gra go Julek Chrząstowski - mówi, że "miłość to trup, nosisz jego skórę" itd., a ja mu odpowiadam: "będziemy się błąkać po tym samym lodowatym kraju, nasze usta się zacisną, nasze szczęki zesztywnieją..." itd.

Dużo słów i trudna forma. Reżyseruje Dorota Androsz. To jej debiut. Jeśli ktoś chce zobaczyć efekty naszej pracy, to zapraszam do Bydgoszczy, 28-30 września odbędzie się tu festiwal Ramberta (autor pokaże swoje filmy i przeczyta inny swój tekst "Początek miłości"). Albo na bydgoski festiwal Prapremier w październiku.

Książka na ten temat, którą właśnie przeczytałam i chciałabym polecić, to "Rozstanie" amerykańskiej Japonki, mojej rówieśnicy, Katie Kitamuro.

Czyta się ją jak kryminał. W ciekawy sposób szuka odpowiedzi, dlaczego miłość przechodzi nagle jak katar. Mnie ona dużo dała. Ale ostrzegam - nie jest poradnikiem.

Na próbach wymieniliśmy się też filmami na temat "końca miłości" - ja polecam najmocniej dwa francuskie sprzed paru lat - "5/2" Ozona oraz "Moja miłość" z cudownym duetem Vincent Cassel i Emannuelle Bercot. Lubię je bardzo. Ile w nich namiętności? Jeśli miałabym wymarzyć sobie film, w jakim chcę zagrać, to poproszę o coś takiego.

Z polskich produkcji, na które czekam, to "Kler" Wojtka Smarzowskiego, gdzie pojawiam się na chwilę. Z dużą tremą, bo wiadomo: Smarzowski! To będzie mocne kino, które wzbudzi skrajne emocje! Mam nadzieję, że wywoła dyskusję na temat instytucji Kościoła, a może nawet katharsis? Pierwsze pokazy już za kilka dni na festiwalu w Gdyni, premiera 25 września.

Niecierpliwie też czekam na "1983", pierwszy polski serial dla Netflixa wyreżyserowany przez 4 kobiety (Holland, Chajdas, Smoczyńska i Adamik). Znajomi, którym mówiłam, że gram, krzyczeli: "wow! ojej!". A ja nie rozumiałam, o co chodzi z tymi serialami? Dopiero w te wakacje pierwszy raz odpaliłam Netflixa i już wiem. Nie mogę się odkleić zwłaszcza od "River" i "Peaky Blinders". Chciałabym, żeby nasz "1983" był też świetny, bo w drugim sezonie moja postać ma rozwinąć skrzydła.

Dzieci z przyjemnością zabiorę do kina - i państwu też polecam - na "Zegar czarnoksiężnika", bo Cate Blanchett mówi w nim moim głosem! Nie mam doświadczenia w dubbingu, więc robi to na mnie wrażenie, cieszę się jak dziecko.

Kursując do Bydgoszczy, słucham audiobooków, ale i muzyki oczywiście. Najlepiej mi się prowadzi przy składance z wytworni Motown - bez niej się nigdzie nie ruszam. Całą rodziną śpiewamy z pamięci Marysię Peszek czy Kaśkę Nosowską. Tym bardziej jestem dumna, że w jednej piosence Nosowska wymienia mnie z nazwiska. A ponieważ ma teraz trasę z nową płytą "na tłusto", spróbuję się wybrać na jeden z jej koncertów i usłyszeć to na żywo. I zamierzam pęknąć tam z dumy!