W raju jest lepiej niż w jakimkolwiek kraju
"Siódmy anioł" wg Zbigniewa Herberta w reż. Macieja Wojtyszki w Teatrze Powszechnym w Łodzi. Pisze Renata Sas w Expressie Ilustrowanym.
Czasy nie są poetyckie, poeci nie dość widoczni i poza zasięgiem tak zwanej masowej wyobraźni. Zbigniew Herbert, który zmarł 20 lat temu, a rok 2018 Sejm ustanowił jego rokiem, chciał, by "słowo było oknem otwartym na rzeczywistość". Z jego słowem zmierzył się Maciej Wojtyszko, tworząc scenariusz z poetyckich tekstów. I wyreżyserował spektakl, któremu dał tytuł od jednego z wierszy wiecznie prowokujących do interpretacji. "Siódmy anioł", przedstawiony w Teatrze Powszechnym na Małej Scenie, to godzina z tym, co poeta drążył ze szczególną wnikliwością. Wojtyszko kumuluje wątki, zaczynając od obecności Boga, którą Herbert rozważał i zgłębiał przez całe życie z pasją poety i filozofa. W sławnym wierszu "Siódmy anioł" zjawia się Szemkel, który nie wiadomo czy ma więcej z Boga, czy diabła. Z wysokiego diapazonu pisarz (na zawsze kojarzony ze stworzonym przez siebie Panem Cogito) schodził w realia egzystencji.
Z sarkazmem doradzał "wejść w racjonalne społeczeństwo i jakoś przeżyć". Nie tracił poczucia humoru, ironizował podkreślając "w raju jest lepiej niż w jakimkolwiek kraju". Wypatrywał miejsca dla sztuki podkręcając jej pozycję prognozą: "kto ma lepszą sztukę, ma lepszy rząd". I tak idąc tropami Herberta, autor widowiska wiedzie aż do podanego półżartem pytania: jak spędzisz wieczność? Cała ta wyprawa rozgrywa się w czerni i bieli, w błysku luster (scenografia Wojciech Stefaniak), melointerpretacjach (ilustracyjną muzykę przygotowała Irina Blokhina). Herbertem mówili (szczęśliwie nie deklamując) Małgorzata Goździk, Marta Jarczewska, Karolina Krawczyńska, Jarosław Dziedzic, Arkadiusz Wójcik. Muzyczny akcent (ładne brzmienie akordeonu) dodał Paweł Jabłoński. Herberta wypada znać, ale "Siódmy anioł" w Powszechnym jest przede wszystkim dla tych, którzy już go znają.
