Anna Smolar: z Sorbony do Polskiego
W Teatrze Polskim w Warszawie razem z aktorami Teatru Żydowskiego zrobiła mocny spektakl o atmosferze, w której wyrastały dzieci Marca '68. Sama jest jednym z nich. Urodziła się i wychowała w Paryżu, tworzy w Polsce.
W przedstawieniu "Kilka obcych słów po polsku" padają słowa aż za dobrze znane, powracają też wyparte obrazy - wyrzucania z mieszkań, antysemickich komentarzy. Ale również przypomina się dylematy "zostać czy jechać?", mowa jest o tęsknocie i uprzedzeniu, o dożywotnim poczuciu krzywdy wyrządzonej przez Polskę swoim obywatelom. A wszystko na scenie, którą wiceminister kultury Wanda Zwinogrodzka nazywała w wywiadach "wzorcową".
Anna Smolar to absolwentka literaturoznawstwa na Sorbonie i prywatnej szkoły aktorskiej. Reżyserii uczyła się przez praktykę. W Paryżu i Warszawie asystowała Andrzejowi Sewerynowi, w Opolu współreżyserowała z Agnieszką Holland sceniczną wersję filmu "Aktorzy prowincjonalni" (2008 r.). Gdy rozpoczęła własną reżyserską karierę, nie czekała jej droga na skróty, powoli zdobywała doświadczenie w mniejszych ośrodkach.
Dziś laureatka teatralnego Paszportu "Polityki" 2016 pracuje z najlepszymi i robi ambitny teatr dla wszystkich. Wypracowała własny styl przedstawień oparty na wyrazistej formie, lecz także na empatii i szacunku dla widzów, bohaterów i aktorów. W Teatrze Żydowskim przygotowała wcześniej spektakl "Aktorzy żydowscy", w którym z czułą ironią opowiadała o paradoksach jednej z dwóch ostatnich europejskich scen grających w jidysz, gdzie większość aktorów nie jest Żydami.
Nie specjalizuje się jednak w tematyce żydowskiej, w Kaliszu zrobiła np. mocny spektakl o uzależnieniach według "Najgorszego człowieka na świecie" Małgorzaty Halber. W krakowskim Starym Teatrze wystawiła pierwszy w historii tej sceny spektakl dla dzieci - rewelacyjnego "Kopciuszka" we francuskiej współczesnej wersji, gdzie główna bohaterka uczy się stawiać czoło trudnościom, wychodzić z toksycznych relacji, znajdować oparcie w przyjaźni.
