Superbohaterowie
"Superspektakl" w reż. Justyny Sobczyk i Jakuba Skrzywanka w Teatrze Powszechnym w Warszawie. Pisze Michał Centkowski, członek Komisji Artystycznej 24. Ogólnopolskiego Konkursu na Wystawienie Polskiej Sztuki Współczesnej.
Jeśli teatr powinien stanowić narzędzie upodmiotowienia oraz doświadczenie wspólnotowe wzmagające poczucie sprawczości - to warszawski "Superspektakl" Justyny Sobczyk i Kuby Skrzywanka zrealizowany wspólnie przez Teatr Powszechny i Teatr 21 jest najlepszą od dawna odpowiedzią na wszystkie te postulaty.
Oparte na tekście skonstruowanym z aktorskich improwizacji przedstawienie podzielone jest na dwie części. Celem widowiska jest odnalezienie współczesnych superbohaterów, którzy pomogą nam zmienić świat na lepsze. Pierwsza część stanowi zapis zmagań artystów z demoniczną machiną wielkiej korporacji która w imię praw autorskich, znaków towarowych i innych tym podobnych przepisów, nie pozwala twórcom sięgnąć po wizerunki herosów z popularnego imaginarium; symbolizuje je nieosiągalny, zamknięty w szklanej gablocie strój Batmana. A jednak nasi bohaterowie radzą sobie z tą przeszkodą. Wpadają na pomysł stworzenia nowych, naszych własnych, polskich superbohaterów. Gdy ta wspaniała trupa ożyje na scenie, zaczyna się oczyszczający seans terapeutyczny. Znakomita muzyka Kamila Tuszyńskiego wraz z intrygującą, zbudowaną z tworzących strzelisty trójkąt ruchomych ścian, scenografią projektu Barbary Hanickiej tworzą efektowne i dynamiczne przedstawienie. Aktorzy tworzą zgrany sceniczny organizm: znakomity jest Michał Pęszyński jako Noe, uzdrawiający współ bohaterów z pomocą swojej super trampoliny oraz Jacek Beler jako tajemniczy, odrobinę złowrogi Pan Wąs. Ale najlepsza jest bezsprzecznie Julia Wyszyńska jako rozemocjonowana prowadząca w programie "Must be the hero".
Dowcipne, uczące wrażliwości i rozbudzające chęć wspólnej pracy na rzecz uczynienia naszego świata lepszym miejscem przedstawienie, pomyślane jako seria monologów wraz z songami, oraz nieinwazyjnych, angażujących interakcji z publicznością, urzeka szczerością, energią i bezpretensjonalnością. A jednocześnie mimo lekkiej formuły, nie stroni od podejmowania ważnych tematów. Artyści Powszechnego oraz Teatru 21 często zadziornie komentują współczesną polską rzeczywistość. Za każdym razem na nowo, swobodnie i ze swadą dyskutują z widzem o sprawach ważnych z wyrozumiałością, bez agresji, udowadniając że każdy może zmienić świat, bo liczą się małe gesty i bycie razem, a nie ma lepszego miejsca do bycia razem niż teatr.
