Artykuły

Teatr Powszechny, podczas Forum Przyszłości Kultury 2017, zaprezentuje dwa spektakle zagraniczne: 14 listopada "Trylogię o chorwackim faszyzmie: cz. III Chorwacki teatr" w reż. Olivera Frljicia oraz 16 i 17 listopada "NO34 Revolution" w reż. Ene-Liis Semper i Tiit Ojasoo.

Spektakle będą prezentowane z napisami w języku polskim. Po spektaklach 14 i 17 listopada odbędą się spotkania z twórcami.

"NO34 Revolution" (na zdjęciu) to najnowszy spektakl estońskiego Teatru NO99, który w tym roku został laureatem prestiżowej nagrody Nowe Rzeczywistości Teatralne (New Theatrical Realities). To żywiołowa podróż przez historię rozruchów społeczno-politycznych, które zmieniały bieg naszych dziejów. Jaka jest natura i sens rewolucji w globalnym i wirtualnym świecie i która grupa może ją dziś wywołać? Artyści z Tallina w setną rocznicę Rewolucji Październikowej pokazują bunt robotników jako odwieczny mechanizm zmiany, nie zawsze najlepszej z możliwych.

"Chorwacki teatr" jest trzecią częścią "Trylogii o chorwackim faszyzmie". Spektakl Chorwackiego Teatru Narodowego z Rijeki radykalnie stawia pytania o autonomię artysty i sztuki wobec ideologii aparatu państwowego. Oliver Frljić pokazuje, jak konsekwentnie rozwijana estetyka teatralna może odpowiadać na palące problemy etyczne - te dotyczące tożsamości narodowej i religijnej, które stają się fundamentalne w obliczu tak kryzysowych momentów jak wojna, czy akty przemocy na tle ksenofobicznym.

- W czasach kryzysu demokracji i w obliczu umacniających się w całej Europie ekstremizmów narodowych i religijnych, zaprezentujemy w Teatrze Powszechnym dwa spojrzenia na totalitaryzmy XX wieku i napędzające je mechanizmy. Dlaczego znów radykalne, budowane na wykluczeniu innych grup społecznych hasła zyskują tak duże poparcie? Co może kultura w obliczu populizmu? - mówi Paweł Sztarbowski, wicedyrektor Teatru Powszechnego.

Przed "NO34 Revolution" 17 listopada o godz. 17.00 odbędzie się pokaz filmu "Popiół i pieniądze" ("Ash and Money") estońskiego Teatru NO99. Film dokumentalny opowiada o jednym z najbardziej niezwykłych wydarzeń teatralnych we współczesnym europejskim teatrze. W 2010 roku Teatr NO99 stworzył fikcyjny ruch polityczny "Zjednoczona Estonia", który przez wielu został uznany za realną siłę polityczną. Projekt w unikatowy sposób połączył sztukę, politykę, media i społeczeństwo obywatelskie, ale też zadawał pytania o funkcjonowanie współczesnej demokracji i związane z tym lęki, nadzieje i rozczarowania obywateli. Pokaz filmu z napisami w języku polskim. Obowiązuje rezerwacja miejsc.

bilety i rezerwacja:

22 818 25 16, 22 818 48 19

kasa@powszechny.com, bow@powszechny.com

www.powszechny.com

***

"NO34 Revolution" - spektakl teatru NO99 z Tallina (Estonia)

16 i 17 listopada, 19.00 - pokazy spektaklu z napisami w j. polskim

premiera: 16 września 2017

reżyseria i scenografia: Ene-Liis Semper i Tiit Ojasoo

muzyka: Jakob Juhkam

obsada: Marika Vaarik, Eva Koldits, Rea Lest, Jörgen Liik, Ragnar Uustal i Mart Kangro (gościnnie)

czas trwania: 115 minut (bez przerwy)

"You say you want a revolution

Well, you know

We all want to change the world" /The Beatles/

Nowy spektakl Teatru NO99 - "NO34 Revolution" analizuje jedno z najbardziej niezwykłych pojęć ludzkiej cywilizacji - rewolucję, a także jej polityczny, społeczny, estetyczny, intelektualny i emocjonalny kontekst.

Stoimy dziś przed ogromną przepaścią i nie potrafimy jej przekroczyć. Żyje nam się lepiej niż kiedykolwiek, a jednak sytuacja jest nie do zniesienia. Nicość w duszy, pustka naszego życia i bycia. Jedynymi narzędziami, jakich używamy są: prawda, demokracja, smutne posty na Twitterze i małe niedzielne kłótnie angażujące całą rodzinę. Ale to nie wystarczy. Przepaść jest za duża. Przepaść jest totalna. A my stoimy na jej krawędzi.

Dzisiejsza sytuacja jest rewolucyjna. Dlaczego tak się dzieje? Gdzie są niegdysiejsze rewolucje? Jak powinna wyglądać rewolucja? Jak powinniśmy to zrobić? Kto mógłby opublikować podręcznik rewolucji? Kiedy nastąpi nowa rewolucja, prawdziwa dyskursywna zmiana, zniszczenie, wojna, walka? Kiedy znów podniosą się pięści? Kiedy znów zobaczymy barykady jak z 1968, domy w ogniu jak w 1905 czy 1917, masy ludzi na ulicach jak w 1789? Kiedy stare zostanie spalone, a kiedy narodzi się nowe? Kiedy? A może pytanie powinno brzmieć: czy rewolucja w ogóle się powtórzy? Rewolucje nigdy nie były długo konstruowane i obliczalne w skutkach, zawsze są efektem sytuacji bez wyjścia. Nie można ich dokładnie przeanalizować. Można tylko stwierdzić, że rewolucje się zdarzają i mieć nadzieję lub wierzyć, że są jakimś rozwiązaniem.

W 2017 roku cała Europa Wschodnia obchodziła stulecie wielkiej Rewolucji Październikowej. Lewicowcy i hipsterzy, artyści i intelektualiści ze Starbucksa okazali się największymi fanami rewolucji. Rewolucja dalej będzie instrumentalizowana dla naszych politycznych celów, historia będzie idealizowana a rewolucyjna przemoc zabijająca miliony będzie uznawana za jedyny most nad dzisiejszą przepaścią... Co zrobić, jeśli wiadomo, że jedynym wyjściem jest rewolucja, ale to jedyne wyjście zamieni nasze ciała w popiół?

***

"But when you talk about destruction

Don't you know that you can count me out" /The Beatles/

"Trylogia o chorwackim faszyzmie: cz. III Chorwacki teatr"

- spektakl Chorwackiego Teatru Narodowego w Rijece

14 listopada, godz. 19.00 - pokaz spektaklu z napisami w j. polskim

premiera: 18 listopada 2014

reżyseria: Oliver Frljić

dramaturgia: Marin Blažević

scenografia: Petra Veber

kostiumy: Sandra Dekanić

reżyseria świateł: Boris Blidar

asystentka reżysera: Nina Gojić

asystentka dramaturga: Nataša Antulov

producenci: Jolanda Pahor, Sandra Čarapina

obsada: Damir Orlić, Tena Antonija Torjanac, Dean Krivačić, Jasmin Mekić, Jerko Marčić, Nikola Nedić, Dražen Mikulić, Nika Mišković, Jolanda Pahor, Nina Batinić

czas trwania: 70 minut (bez przerwy)

"Trylogia o chorwackim faszyzmie" została zainicjowana podczas Letniego Festiwalu w Splicie w 2008 roku, gdzie zagrane zostały "Bachantki", czyli spektakl o ukrywaniu i negowaniu zbrodni wojennych popełnionych przed i podczas wojny w Chorwacji wobec niechorwackich współobywateli. Tragedia Eurypidesa została zredukowana do kilkukrotnego powtarzania wieści o morderstwie dokonanym poza terenem akcji (wg antycznej tradycji przedstawiania akt rozkładu ciała należy utrzymywać tylko w granicach tekstu/mowy, a więc poza zasięgiem wzroku widza). "Bachantki" zapowiedziały drugą i trzecią część trylogii: poprzez temat losu ofiar, a następnie wątek odpowiedzialności za przestępstwa. Nie chodzi jednak o oczywistą i bezpośrednią odpowiedzialność sprawców, inicjatorów, czy ideologów, tylko o odpowiedzialność teatru (sztuki), który zbrodnie wojenne może tłumić, relatywizować, czy nawet generować.

Spektakl "Aleksandra Zec" dotyczył jednego z najbardziej okrutnych przestępstw - dzieciobójstwa. Dziewczynka Aleksandra Zec zginęła po tym, jak była świadkiem śmierci swojego ojca, a następnie swojej matki. "Aleksandra Zec" łączy wszystkie trzy części trylogii.

Spektakl "Chorwacki teatr" stawia pytanie: czy większość chorwackich produkcji teatralnych od czasu wojny zrewidowało postawy wobec zbrodni? Co jeszcze znaczy teatr dla większości chorwackich aktorów, jeśli nie potrafi on rozpoznać tragedii rodaków? Czym jest teatr, jeśli nie odpowiada na faszyzm?

***

Zadanie realizowane dzięki wsparciu finansowemu Miasta Stołecznego Warszawy w ramach Zintegrowanego Programu Rewitalizacji m.st. Warszawy do 2022 r.

Więcej informacji o programie rewitalizacji: www.rewitalizacja.um.warszawa.pl