Warszawa Teatr Dramatyczny,
Powodzeniem cieszą się ostatnio filmy, ukazujące tajniki ludzkiego ciała. Poprzez imaginacyjną podróż po jego zakamarkach. Spektakl w Dramatycznym przenosi nas do wnętrza poetyckiej wyobraźni, jest próbą penetracji świata w istocie nieuchwytnego, teatralną kreacją Piekła Poety. "Sądzę, że znajduję się w piekle, więc jestem w nim"... Po zamknięciu drzwi i krótkiej chwili w przedsionku, prowadzeni przez przewodnika (Rimbauda), wędrujemy w mrocznej przestrzeni pomiędzy - no właśnie, czym są przez Elżbietę Samek zaaranżowane Miejsca? Mansjonami średniowiecznego misterium, klatkami upiornej menażerii, sprzętami z izby tortur, atrakcjami lunaparku, a może po prostu różnorodnie "umeblowanymi" zakątkami mózgu? Inferalne panopticum ożywia i wypełnia poezja, wcielona przez aktorów; Mariusza Bonaszewskiego, Małgorzatę Rudzką, Aleksandrę Konieczną. Bożenę Miller - Małecką, Hannę Mikuć, Jacka Sobieszczańskiego, Mieczysława Morańskiego. Kolejne obrazy pojawiają się i znikają z pola widzenia, zarazem zaś cała przestrzeń pulsuje własnym, niesamowitym życiem. Sezon w piekle, poemat w twórczości "dziecięcego Shakespeare'a" najistotniejszy, okazał się także tworzywem nośnym inscenizacyjnie, materiałem na niecodzienne zdarzenie teatralne.
