Artykuły

"Historia Jakuba" Tadeusza Słobodzianka w reż. Ondreja Spišáka w Teatrze Dramatycznym w Warszawie w ocenie Witolda Sadowego.

Czegoś tak pięknego i wzruszającego dawno nie przeżyłem w dzisiejszym teatrze .Miało to miejsce na przedstawieniu najnowszej sztuki Tadeusza Słobodzianka "Historia Jakuba". Opartej na autentycznych faktach. Historii katolickiego księdza, który okazał się Żydem. Śledziłem akcję i obserwowałem reakcję widowni, nie wierząc własnym oczom. Zwłaszcza w końcowej scenie, kiedy główny bohater Marian vel Jakub, schodząc ze sceny, zamyka za sobą drzwi, z nierozwiązanym problemem tożsamości, zadając głośno pytanie: "Jak żyć dalej ?"- publiczność jakby skamieniała. Siedzi zamyślona i nie bije braw. Dopiero po kilku minutach zaczyna reagować. Nieśmiało składa dłonie

Historia głównego bohatera pokazana jest z dwóch punktów widzenia. Akcja sztuki toczy się w Polsce i w Izraelu. Doskonale przygotowana i wyreżyserowana przez Ondrej Spisaka. Sprawdzonego i nadwornego reżysera sztuk Tadeusza Słobodzianka. Choćby takich jak "Nasza klasa" czy "Niedźwiedź Wojtek". Mocną stroną tego przedstawienia jest przede wszystkim aktorstwo głównego wykonawcy Łukasza Lewandowskiego. W roli Mariana vel Jakuba przez trzy godziny nie schodzi ze sceny, bo jest jeszcze Narratorem, trzyma widownię w napięciu. Jest znakomity. Bezbłędnie przekazuje głębię uczuć i stany emocjonalne swojego bohatera. Posługuje się piękną polszczyzną. Jest zrozumiały i słyszalny. Co jest rzadkością w dzisiejszym teatrze. Sekunduje mu z powodzeniem reszta zespołu a zwłaszcza Małgorzata Rożniatowska w rolach Mamy, Gospodyni, siostry Genowefy i Cioci Chai. Tworzy z tych epizodów istne perełki. Ciekawie w rolach Stefy, Księgowej i Siostry Judyty prezentuje się Izabela Dąbrowska a także Magdalena Czerwinska zwłaszcza jako francuska prostytutka. Panowie odtwarzający także po kilka ról to Zbigniew Dziduch, Marcin Sztabiński i Otar Saralidze.

Świetna sztuka i świetne przedstawienie